MR_Jentelman
24th August 2011, 07:13 PM
با موضوع حضرت علی (ع) که رکن اصلی ولایت است اشعار زیادی گفته شده است، در این اشعار آن طور که باید و شاید به امام علی (ع) پرداخته نشده است و باید بیش از این به آن امام بپردازیم.
http://img.tebyan.net/big/1390/06/58111740921444227132806833545018596.jpg
میرشکاک: واقعیت شخصیت حضرت علی(ع) را نباید با افسانههای بومی درآمیخت
یوسفعلی میرشکاک درباره اشعاری که در وصف امام علی(ع) سروده شده، گفت:
باید چند دهه از شعر معاصر بگذرد تا دریابیم ماناترین شعر در مدح و منقبت حضرت علی(ع) از آن کدام شاعر بوده است و چه کسی در وصف آن حضرت شاعرتر است.
بعد از انقلاب اسلامی از حیث مضمون، شعرهای مانا و ارجمند درباره شخصیت حضرت علی(ع) کمتر داشته‌ایم. بیشتر در شعر آیینی بعد از انقلاب به شخصیت آقا اباعبدالله و امام زمان(ع) به شکل قوی و گسترده پرداخته شده و علت این امر این است که بعد از انقلاب در فضای جنگ بودیم و عاشورا و کربلا نسبت نزدیکی با حال و هوای ما داشت. بنابراین بعد از انقلاب رویکرد به شعر عاشورایی و شعر ظهور دارای بسامد بیشتر و قوی‌تر است.
البته این نکته را نباید از نظر دور داشت که اگر به دیوان هر یک از شعرای معاصر نظری بیندازیم، می‌بینیم که به اندازه همت خود درباره شان و مقام حضرت علی(ع) شعر گفته‌اند. می‌توانیم از سرآمدان شعر مولا (ع) از شهریار و منزوی یاد کنیم.
شخصا در شعرهای آیینی‌ام بیشتر توجهم معطوف به شخص حضرت مولا (ع) بوده است. در اشعارم بیشتر به آن وجه از شخصیت مولا توجه دارم که آقا رسول الله فرموده‌اند و مانند شعرای گرانقدری چون پروانه و مجاهدی تکیه من در سرایش براساس احادیث و روایات است.
هر شاعری سعی می‌کند با منظری خاص به شخصیت حضرت علی(ع) نگاه کند. بعضی عدالت، بعضی شهامت و بعضی منش ویژه ایشان در عبادت را دیده اند که در مجموع این وجوه، شعر نویی را به نام شعر عاشقانه دینی، می‌سازد که البته این حرکت شعری از اوایل شعر فارسی یعنی همان روزگار ناصر خسرو و سنایی آغاز شده و امروز به شکل جریانی خاص در آمده است.
من در اشعارم با رویکردی عاشقانه به حضرت علی(ع) می‌نگرم و سرودن من بر مبنای حب و دوست داشتن است. گاهی شعر‌هایم رنگ حماسی می‌گیرد و گاهی عاشقانه میشود. فرم شعر هم در سرودن بی تاثیر نیست. من از قبل نمی‌توانم تصمیم بگیرم که می‌خواهم چگونه شعری برای مولایم بسرایم و این حب است که باعث میشود شعر بسرایم و مضمون و محتوا و قالب را با هم هماهنگ کنم.
بعد از انقلاب اسلامی از حیث مضمون، شعرهای مانا و ارجمند درباره شخصیت حضرت علی(ع) کمتر داشته‌ایم. بیشتر در شعر آیینی بعد از انقلاب به شخصیت آقا اباعبدالله و امام زمان(ع) به شکل قوی و گسترده پرداخته شده و علت این امر این است که بعد از انقلاب در فضای جنگ بودیم و عاشورا و کربلا نسبت نزدیکی با حال و هوای ما داشت.
می‌توانم بگویم ما تقریبا داستانی مستقل درباره حضرت علی (ع) نداریم. اغلب حوادثی که در ادبیات گذشته ما از حضرت علی (ع) نقل شده، مستند و واقعی است. اما در فرهنگ‌های بومی مثل خراسان، جنوب و غرب ایران درباره کرامات مولا (ع) افسانه پردازی شده است که مستند نبوده و به اصطلاح داستان‌هایی برساخته است. این نکته را نباید از نظر دور داشت که آن چه در احادیث و روایات ثقه آمده واقعی است.
آن چه که بومیان ساخته‌اند، افسانههای اساطیری است که باید مورد پژوهش و بازبینی قرار بگیرد. شاعران، نویسندگان و مداحان باید توجه داشته باشند که این افسانههای بومی را با شخصیت واقعی آن حضرت در هم نیامیزند و از مسیر درست کار خود منحرف نشده و راه طعن دشمنان اسلام را بر دین مبین‌مان هموار نکنند.
http://img.tebyan.net/big/1390/06/2152339385126502271121087988252195141148.jpg
ده‌بزرگی: شاعران درباره امام علی (ع) کم شعر گفته‌اند
احد ده بزرگی با تاکید بر این که در تاریخ شعر فارسی اشعار مذهبی زیادی وجود دارد، گفت:
در دوره معاصر و پس از انقلاب اسلامی، شاعران مذهبی و دینی حول موضوعات کربلا و حضرت امام حسین (ع) و حضرت فاطمه (س) آثار پربار و زیادی سروده‌اند.
با موضوع حضرت علی (ع) که رکن اصلی ولایت است اشعار زیادی گفته شده است، در این اشعار آن طور که باید و شاید به امام علی (ع) پرداخته نشده است و باید بیش از این به آن امام بپردازیم.
اگر می‌خواهیم برای مذهب، کار فرهنگی کنیم باید به چهار رکن امام علی (ع) و حضرت فاطمه (س) و امام حسین (ع) و امام زمان(عج) توجه داشته باشیم و به این ارکان به صورت یکسان بپردازیم.
حضرت علی (ع) یکی از ارکان اصلی مذهب ما است و باید به ایشان به طور ویژه‌ای پرداخته شود، سردمداران فرهنگی ما باید به موضوعات مربوط به ائمه توجه داشته باشند و خوب است که کنگره‌هایی برای این موضوعات برگزار شود و به طور مثال در مناسبت‌هایی مانند شهادت حضرت علی (ع) کنگره شعری با همین موضوع برگزار شود.
جوانان شاعر کشورمان باید از امام علی (ع) غافل نشوند و همان‌طور که برای امام حسین (ع) جان می‌دهند، پدر بزرگوار ایشان را نیز از یاد نبرند.
منبع: خبرگزاری مهر
http://img.tebyan.net/big/1390/06/58111740921444227132806833545018596.jpg
میرشکاک: واقعیت شخصیت حضرت علی(ع) را نباید با افسانههای بومی درآمیخت
یوسفعلی میرشکاک درباره اشعاری که در وصف امام علی(ع) سروده شده، گفت:
باید چند دهه از شعر معاصر بگذرد تا دریابیم ماناترین شعر در مدح و منقبت حضرت علی(ع) از آن کدام شاعر بوده است و چه کسی در وصف آن حضرت شاعرتر است.
بعد از انقلاب اسلامی از حیث مضمون، شعرهای مانا و ارجمند درباره شخصیت حضرت علی(ع) کمتر داشته‌ایم. بیشتر در شعر آیینی بعد از انقلاب به شخصیت آقا اباعبدالله و امام زمان(ع) به شکل قوی و گسترده پرداخته شده و علت این امر این است که بعد از انقلاب در فضای جنگ بودیم و عاشورا و کربلا نسبت نزدیکی با حال و هوای ما داشت. بنابراین بعد از انقلاب رویکرد به شعر عاشورایی و شعر ظهور دارای بسامد بیشتر و قوی‌تر است.
البته این نکته را نباید از نظر دور داشت که اگر به دیوان هر یک از شعرای معاصر نظری بیندازیم، می‌بینیم که به اندازه همت خود درباره شان و مقام حضرت علی(ع) شعر گفته‌اند. می‌توانیم از سرآمدان شعر مولا (ع) از شهریار و منزوی یاد کنیم.
شخصا در شعرهای آیینی‌ام بیشتر توجهم معطوف به شخص حضرت مولا (ع) بوده است. در اشعارم بیشتر به آن وجه از شخصیت مولا توجه دارم که آقا رسول الله فرموده‌اند و مانند شعرای گرانقدری چون پروانه و مجاهدی تکیه من در سرایش براساس احادیث و روایات است.
هر شاعری سعی می‌کند با منظری خاص به شخصیت حضرت علی(ع) نگاه کند. بعضی عدالت، بعضی شهامت و بعضی منش ویژه ایشان در عبادت را دیده اند که در مجموع این وجوه، شعر نویی را به نام شعر عاشقانه دینی، می‌سازد که البته این حرکت شعری از اوایل شعر فارسی یعنی همان روزگار ناصر خسرو و سنایی آغاز شده و امروز به شکل جریانی خاص در آمده است.
من در اشعارم با رویکردی عاشقانه به حضرت علی(ع) می‌نگرم و سرودن من بر مبنای حب و دوست داشتن است. گاهی شعر‌هایم رنگ حماسی می‌گیرد و گاهی عاشقانه میشود. فرم شعر هم در سرودن بی تاثیر نیست. من از قبل نمی‌توانم تصمیم بگیرم که می‌خواهم چگونه شعری برای مولایم بسرایم و این حب است که باعث میشود شعر بسرایم و مضمون و محتوا و قالب را با هم هماهنگ کنم.
بعد از انقلاب اسلامی از حیث مضمون، شعرهای مانا و ارجمند درباره شخصیت حضرت علی(ع) کمتر داشته‌ایم. بیشتر در شعر آیینی بعد از انقلاب به شخصیت آقا اباعبدالله و امام زمان(ع) به شکل قوی و گسترده پرداخته شده و علت این امر این است که بعد از انقلاب در فضای جنگ بودیم و عاشورا و کربلا نسبت نزدیکی با حال و هوای ما داشت.
می‌توانم بگویم ما تقریبا داستانی مستقل درباره حضرت علی (ع) نداریم. اغلب حوادثی که در ادبیات گذشته ما از حضرت علی (ع) نقل شده، مستند و واقعی است. اما در فرهنگ‌های بومی مثل خراسان، جنوب و غرب ایران درباره کرامات مولا (ع) افسانه پردازی شده است که مستند نبوده و به اصطلاح داستان‌هایی برساخته است. این نکته را نباید از نظر دور داشت که آن چه در احادیث و روایات ثقه آمده واقعی است.
آن چه که بومیان ساخته‌اند، افسانههای اساطیری است که باید مورد پژوهش و بازبینی قرار بگیرد. شاعران، نویسندگان و مداحان باید توجه داشته باشند که این افسانههای بومی را با شخصیت واقعی آن حضرت در هم نیامیزند و از مسیر درست کار خود منحرف نشده و راه طعن دشمنان اسلام را بر دین مبین‌مان هموار نکنند.
http://img.tebyan.net/big/1390/06/2152339385126502271121087988252195141148.jpg
ده‌بزرگی: شاعران درباره امام علی (ع) کم شعر گفته‌اند
احد ده بزرگی با تاکید بر این که در تاریخ شعر فارسی اشعار مذهبی زیادی وجود دارد، گفت:
در دوره معاصر و پس از انقلاب اسلامی، شاعران مذهبی و دینی حول موضوعات کربلا و حضرت امام حسین (ع) و حضرت فاطمه (س) آثار پربار و زیادی سروده‌اند.
با موضوع حضرت علی (ع) که رکن اصلی ولایت است اشعار زیادی گفته شده است، در این اشعار آن طور که باید و شاید به امام علی (ع) پرداخته نشده است و باید بیش از این به آن امام بپردازیم.
اگر می‌خواهیم برای مذهب، کار فرهنگی کنیم باید به چهار رکن امام علی (ع) و حضرت فاطمه (س) و امام حسین (ع) و امام زمان(عج) توجه داشته باشیم و به این ارکان به صورت یکسان بپردازیم.
حضرت علی (ع) یکی از ارکان اصلی مذهب ما است و باید به ایشان به طور ویژه‌ای پرداخته شود، سردمداران فرهنگی ما باید به موضوعات مربوط به ائمه توجه داشته باشند و خوب است که کنگره‌هایی برای این موضوعات برگزار شود و به طور مثال در مناسبت‌هایی مانند شهادت حضرت علی (ع) کنگره شعری با همین موضوع برگزار شود.
جوانان شاعر کشورمان باید از امام علی (ع) غافل نشوند و همان‌طور که برای امام حسین (ع) جان می‌دهند، پدر بزرگوار ایشان را نیز از یاد نبرند.
منبع: خبرگزاری مهر