مشاعره با کلمه!

[ساقي کویر]

با درود

با این کلمه یک بیت شعر بگو
این نوع مشاعره را از یکی از رفقا یاد گرفتم و برام جالب بود امیدوارم برای شما هم جالب باشد .
روال کار به این صورت است که شما یک کلمه انتخاب می کنید و نفر بعدی با آن کلمه یک بیت شعر می گوید و اوهم یک کلمه ( از کلمات یک بیت شعری که نوشته ) برای نفر بعدی انتخاب می کند و همینطور تا آخر.
البته بیشتر دوستان با این نوع مشاعره آشنا هستند ولی برای کسانی که شاید آشنایی کافی نداشته باشند عرض می کنم این کلمه انتخابی می تواند در هر جای بیت انتخابی شما باشد و لازم نیست بیت با این کلمه شروع شود.

برای شروع با شعری از سعدی شیرین سخن این جستار را شروع می کنم.



اول دفتربه نام ایزد دانا


صانع پروردگار حی توانا


نفر بعدی با کلمه توانا یک بیت میگه و یک کلمه برای نفر بعدی انتخاب میکنه.

[نازخاتون]

توانا بود هر كه دانا بود
زدانش دل پير برنا بود[shaad]

نفر بعدي لطفا با پير آغاز نمايد...

[ساقي کویر]

نوای چنگ بدانسان زند صلای صبوح
که پیر صومعه راه در مغان گیرد

کافیه که فقط رنگ کلمات بیت قبل و بیتی که باید گفته بشه متمایز باشه.

[پژواک]

مغان را خبر کرد و پیران دیر
ندیدم در آن انجمن روی خیر

[پژواک]

کسی انجا نیست من خیلی خوشم اومده از این مشاعره.
کشانی پیاده شود همچو من
شود روی خندان برو انجمن

[پژواک]

نیست کسی:
پیاده ندیدی که جنگ آورد
سر سرکشی زیر سنگ آورد

[آیلار 61]

کنون بشنو جنگ رستم و سهراب دگرها شنیدی این هم بشنو

[AtIsHpArE]

چون نفر قبلی کلمه نداد من خودم با دو کلمه سهراب و رستم که کلمات مهم بالا هستند شعر مینویسم:
چو سهراب رستم بدانسان بدید
بیافتاد و هوش از سرش برپرید
کلمه (هوش) لطفا

[GUNNER_2020]

با سلام.[golrooz]
خواستم یه نوع دیگه از مشاعره رو راه بندازم.[cheshmak]
هر کسی با یکی از کلمات بیت قبلی شروع کنه!
هر کلمه ای که خودش خواست.
برای مثال:
1_دوام ملک او بخواه از لطف حق ای دل
که چرخ این سکه ی دولت به دور روزگاران زد

2_دل چو از پیر خرد نقل معانی میکرد
عشق میگفت به شرح آن چه بر او مشکل بود

یه کمی سخته ولی شما هم نخبه اید[bamazegi][golrooz]

[GUNNER_2020]

بهشت اگر چه نه جای گناهکاران است
بیار باده که مستظهرم به همت او

[سا را]

خيلي جالبه ، اما يه پيشنهاد بهتر نيس يك كلمه رو مشخص كنيم تا نفر بعد بر مبناي همون كلمه جواب مشاعره رو بده؟[shaad]

[سا را]

بهشت عدن اگر خواهی بیا با ما به میخانه


که از پای خمت روزی به حوض کوثر اندازیم



/ نفر بعد با "حوض" جواب بده!/ اگه پيشنهادم قبوله[khejalat]

[ستاره کویر]

رفته بودم ســر حوض
تا ببينم شايد عکس تنهايي خود را در آب
آب درحوض نبود

آب[nishkhand]

[Rez@ee]

تو غرق سيم و زر و من ز خون دل رنگين
بفقر خلق چه خندي، تو را كه سيم و زري است

ز آب چشمه و باران نمي شود خاموش
كه آتشي كه در اين جاست آتش جگري است


اتش....

[سا را]

سینه از آتش دل در غم جانانه بسوخت

آتشی بود در این خانه که کاشانه بسوخت

"خانه"

[ستاره کویر]

این شهرعظیم است ولی شهرغریب است
این خانه قشنگ است ولی خانه من نیست

شـــهر[shaad]

[Rez@ee]

كعبه ام بر لب آب
كعبه ام زير اقاقي هاست .
كعبه ام مثل نسيم ، مي رود باغ به باغ ، مي رود شهربه شهر
(( حجر الاسود )) من روشني باغچه است

کعبه....

[poune]

حاجی به طواف کعبه رفت و باز آمد
ما به قربان تو رفتیم و همانجا ماندیم

جهان

[sheri khoshgele]

خواهی ک جهان در کف اقبال تو باشد خواهان کسی باش ک خواهان تو باشد.
اقبال

[بهـمن]

می رسید آن شب ز مشرق نامه ی امداد دوست
مرغ جان ها پر کشیده از شراب یاد دوست

آفتاب از مشرق اقبال جانان می دمید
دُرد جام عاشقی گشته روان بر یاد دوست

می شنیدند عرشیان صوت اذان عاشقی
سینه ی مستان طنین افکنده از فریاد دوست



اذان

[GUNNER_2020]

من نمازم را وقتی میخوانم
که اذانش را باد گفته باشد سر گلدسته ی سرو
"گلدسته"

[yasi70]

گلدسته عشق است همچون اذان نیمه شب ناگاه بودن
از جذرومد آب های خفته خواندم در سرنوشتت می درخشد ماه بودن...

امیرمسعود حسینی

ماه

[بهـمن]

گل ها عجیب بی خبر از ماه مانده اند
انگار قاصدان همه در راه مانده اند

خبر

[*FATIMA*]

گــر ز حال دل خبـــــــر داری بگو
ور نشــــانی مختصـــر داری بگو

مرگ را دانم ولی تا کوی دوست
راه اگـــــر نزدیکـــــــــتر داری بگو

دوست

[بهـمن]

ما جدا افتادگان را هیچ کس غم خوار نیست
جان فدای دوست کردن پیش ما دشوار نیست

غم

[GUNNER_2020]

اندر دل بی وفا غم و ماتم باد آن را که وفا نیس ز عالم کم باد
دیدی که مرا هیچ کسی یاد نکرد جز غم که هزار آفرین بر غم باد
"وفا"

[بهـمن]

آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا ؟
بی وفا، بی وفا حالا که من افتاده ام از پا چرا ؟
نوشدارویی و بعد از مرگ سهراب آمدی
سنگدل این زودتر می خواستی حالا چرا ؟


مرگ

[ستاره کویر]

مرگ را دانم ولی تا كوی دوست

راه اگر نزدیكتر داری بگو..ا

کوی[shaad]

[GUNNER_2020]

قومی ز خیال در غرور افتادند
وندر طلب حور و قصور افتادند
قومی متشککند و قومی به یقین
از کوی تو دور دور دور افتادند
خیال

[بهـمن]

پرواز در هوای خيال تو ديدنی ست

حرفی بزن که موج صدايت شنيدنی ست

شعر زلال جوشش احساس های من

از موج دلنشين کلام تو چيدنی ست

يک قطره عشق کنج دلم را گرفته است

اين قطره هم به شوق نگاهت چکيدنی ست


موج

[GUNNER_2020]

جای آن است که خون موج زند در دل لعل
زین تغابن که خزف میشکند بازارش

لعل

[بهـمن]

لعل سیراب به خون تشنه لب یار من است
وز پی دیدن او دادن جان کار من است
شرم از آن چشم سیه بادش و مژگان دراز
هر که دل بردن او دید و در انکار من است
ساروان رخت به دروازه مبر کان سر کو
شاهراهیست که منزلگه دلدار من است

خون

[GUNNER_2020]

قبلی هم میشد [nishkhand]
با دل خونین لب خندان بیاور همچو جام
نی گرت زخمی رسد آیی چو چنگ اندر خروش
خروش

[بهـمن]

نا زنینا همه از جوش و خروش خم می

طالب باده ی آن نرگس مستانه شدیم

(راسخ ) این طرز غزل شیوه ی (سرخی) است مگر ؟

که همه پیر و جوان راهی میخانه شدیم

پیر

[GUNNER_2020]

آن می که چراغ رهروان شد
هر پیر که خورد از ائ جوان شد
چراغ

[بهـمن]

که صبر ، راه درازی به مرگ پیوسته ست !

تو آرزوی بلندی و ، دست من کوتاه

تو دوردست امیدی و پای من خسته ست .

همه وجود تو مهر است و جان من محروم

چراغ چشم تو سبز است و راه من بسته است .

سبز

شب همگی بخیر.

[GUNNER_2020]

مزرع سبز فلک دیدم و داس مه نو
یادم از کشته ی خویش آدم و هنگام درو
سبز!

[ستاره کویر]

چون بر آيد صبح گردد سبز دشت
تا ميان رسته قصيل سبز و کشت

دشت[labkhand]

[yasi70]

به دشت پر ملال ما پرنده پر نمی زند یکی ز شب گرفته گان چراغ بر نمیکند

پرنده

[بهـمن]

فروغ فرخزاد

پرنده گفت: "چه بویی ، چه آفتابی ، آه
بهار آمده است
و من به جستجوی جفت خویش خواهم رفت".
پرنده از لب ایوان
پرید، مثل پیامی پرید و رفت.
پرنده کوچک بود.
پرنده فکر نمی کرد.
پرنده روزنامه نمی خواند.
پرنده قرض نداشت.
پرنده آدمها را نمی شناخت.
پرنده روی هوا
و بر فراز چراغهای خطر
در ارتفاع بی خبری می پرید
و لحظه های آبی را
دیوانه وار تجربه می کرد.
پرنده، آه، فقط یک پرنده بود...



آبی

[*FATIMA*]

من گمان می کردم
دوستی همچون سروی سرسبز
چهار فصلش همه آراستگی ست
من چه می دانستم
هیبت باد زمستانی هست
من چه می دانستم
سبزه می پژمرد از بی آبی
سبزه یخ می زند از سردی دی
من چه می دانستم
دل هرکس دل نیست
قلب ها ز آهن و سنگ
قلب ها بی خبر از عاطفه اند...
سبزه

[بهـمن]

چون پرند نیلگون، بر روی پو شد مرغزار

پرنیان هفت رنگ، اندر سر آرد کوهسار

سبزه اندر سبزه بینی،چون سپهر اندر سپهر

خیمه اندر خیمه بینی،چون حصار اندر حصار

حصار

[GUNNER_2020]

قوت بازوی پرهیز به خوبان مفروش
که در این خیل حصاری به سواری گیرند
بازو

[بهـمن]

کیست این کز لب دیوار من آویخته زلف
تاکوش، شیشه به دست، از همه سو ریخته زلف

کیست این راز پریشانی من در موهاش
تکیهگاه سر شوریده من بازوهاش

زلف

[GUNNER_2020]

از کفر سر زلف وی ایمان میریخت
وز نوش لبش چشمه ی حیوان میریخت(حیوان با فتحه[nishkhand])
چون کبک خرامندهبصد رعنایی
میرفت و ز خاک قدمش جان میریخت
کبک[nishkhand]

[بهـمن]

سبزه و لاله چو لب مهوفشان
داده زه فیروزه و لعلش نشان
نادره کبکی به جمال تمام
شاهد آن روضه ی فیرو زه فام

لاله

[GUNNER_2020]

گفتم صنما لاله رخا دلدارا
در خواب نمای چهره باری یارا
گفتا که روی به خواب بی ما وانگه
خواهی که دگر به خواب بینی ما را
چهره

[سا را]

بیا به میکده و چهره ارغوانی کن

مرو به صومعه کان جا سیاه کارانند

"ميكده"

[GUNNER_2020]

آن که جز کعبه مقامش نبد از ياد لبت
بر در ميکده ديدم که مقيم افتادست
کعبه

[ستاره کویر]

به کعبه گفتم تو از خاکی منم خاک، چرا باید دورت بگردم؟
گفت تو با پـــا آمدی باید بگردی، برو با دل بیا تا من بگردم

خاک

[طلیعه طلا]

دوش زدم بر سر و دل راي تو

تا نگرم قامت زيبــــــــــــاي تو


خسته ز غمها بنشيــــــــنم برت

بوسه زنم بر لب و سيــــماي تو


هيچ تنابنـــــــــده نــــگيرد دمي

پيش دل و ديده دمي جـــــاي تو


نيک نگر خاک بيابان عــــــشق

زانکه منــــــــم زير کف پاي تو



شور

[LEILA1979]

دوش با من گفت پنهان كارداني تيز هوش
و ز شما پنهان نشايد كرد سر مي‏
گفت آسان گير بر خود كارها كز روي طبع
سخت مي‏گردد جهان بر مردمان سخت‏كوش‏
لطفاَ با کلمه ( پنهان )

[!nesa]

ای که تو آگاه شدی از روش ما.کنون
در بر بازوی خود شعر بده در جنون

در همه دیوان بگرد با نفس شور عشق
با کلمات جنون ساز بکن شور خون

جنون

[!nesa]

دل میرود ز دستم صاحبدلان خدا را....... دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا


با کلمه: آشکار

[*FATIMA*]

جنون بی تابی عشقه
جنون فریاد بی تابه
جنون درگیره با روحت
جنون چشم های مهتابه

مهتاب

[!nesa]

و حرف آخر من این که شبهای سیاهم را

به مهتاب نگاه خود منور می کنی یا نه


منور

[mitra.n]

منور شد چراغ خانه ام با رويت اي دوست
تمام زندگي مست وجود و بويت اي دوست

تمام

[*FATIMA*]

تمام روزهایم رو به زوال می رود
چه کنم که از دست نرود زود دلم
روز

[!nesa]

شب نه چون روز بد وجانکاه است



شب کجا روز کجا شب ماه است

ماه

[homeyra]

ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالیست
حال هجران تو چه دانی که چه مشکل حالیست

هجران

[mitra.n]

دو روزي شد كه با هجران جانان صحبتي دارم
در اين كار آزمودم خويش را،خوش طاقتي دارم
به حال مرگ باشد، هركه دور افتد ز غمخواري
من از دلدار دور افتاده ام ،خوش حالتي دارم
طاقت

[*FATIMA*]

بگذار تا مقابل روی تو بگذریم

دزدیده در شمایل خوب تو بنگریم

شوقست در جدایی و جورست در نظر

هم جور به که طاقت شوقت نیاوریم


شوق

[Arefe.B]

برق با شوقم، شراری بیش نیست
شعله، طفل نی سواری بیش نیست
آرزو های دو عالم دستگاه
از کف خاکم غباری بیش نیست

[مهندس نوجوان]

زاغ می خواست که قارقار کند
تا که آوازش آشکار کند
طعمه افتاد چون دهان بگشود
روبهک جست و طعمه را بربود

[Arefe.B]

روزی ز سر سنگ عقابی به هوا خاست
و اندر طلب طعمه پر و بال بیاراست

[مهندس نوجوان]

بسی کند و کاوید و کوشش نمود
کز آن سنگ خارا رهی برگشود[golrooz]

[Arefe.B]

رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد
صد لطف چشم داشتم و یک نظر نکرد

[zarinaz]

سراغ يوسف مطلب در اين بيابان نيست
مگر ز چاک گريبان نظر به چاه کنيد(بيدل)



باکلمه ى چاه لطفا

[مهندس نوجوان]

چاه چونان پستی و ژرفاش بی شرمیش ناباور
و غم انگیز و شگفت آور ...

[zoh_reh]

غـــــــــــم دل با که بگویم که مرا یارى نیست
جز تـــــــــو اى روحِ روان، هیچ مددکارى نیست

[zarinaz]

مرا و عشق تو گیتی به یک شکم زادست
دو روح در بدنی چون دو مغز در یک پوست
(حضرت سعدى)
کلمه ى شکم لطفا

[M@HSA_kntu]

نهد لعل و فیروزه در صلب سنگ
گل لعل در شاخ پیروزه رنگ
ز ابر افگند قطره‌ای سوی یم
ز صلب اوفتد نطفه‌ای در(شکم)
از آن قطره لوءلوءی لالاکند
وز این، صورتی سرو بالا کند
باکلمه ی نطفه لطفا...[shaad]

[zarinaz]

دهد نطفه را صورتی چون پری
که کرده ست بر آب صورتگری؟
(حضرت سعدى)
کلمه ى صورتگر ياصورتگرى لطفا

[علي پارسا]

صورتگر نقاشــم هر لحظه بتی سازم
وانگه همه بت‌ها را در پیش تو بگدازم
صد نــقش برانــــگیزم با روح درآمــیزم
چون نقش تو را بینم در آتشش اندازم
(مولوي)

با کلمه "بت" لطفا"

[zarinaz]

اى شمع بتان تا کى بر گرد درت گردم
پروانه ى خويشم کن تا گرد سرت گردم (محتشم کاشانى )
باکلمه ى پروانه لطفا

[مهندس نوجوان]

یک شبی پروانگان جمع آمدند
در مضیفی طالب شـمع آمدند

[zarinaz]

درتماشايت به رنگ شمع هرجا مى رويم
ديده ى ما يک قدم پيش است از مژگان ما
(بيدل دهلوى)
باکلمه ى تماشالطفا

[zoh_reh]

بامدادی که تفاوت نکند لیل و نهار
خوش بود دامن صحرا و تماشای بهار

[solinaz]

به صحرا بنگری صحرا میبینی
به دریا بنگری دریا میبینی
بهرجا بنگری کوه ودرخت ودشت
نشان از قامت رعنام میبینی[nishkhand]

[nedasoltani]

قامتش را سرو گفتم سرکشید از من بخشم
دوستان از راست میرنجد نگارم چون کنم

[omitis]

نگار من که به مکتب نرفت و خط ننوشت


به غمزه مسله آموز صد مدرس شد

[omitis]

نگار من که به مکتب نرفت و خط ننوشت


به غمزه مسئله آموز صد مدرس شد

[zarinaz]

تيرى که زدى بردلم از غمزه خطا رفت
تابازچه انديشه کند راى صوابت
باکلمه ى صواب لطفا

[مهندس نوجوان]

صوابت باشد ای دارای خـــــرمن
اگر رحمی کنی بر خوشه چینی

[solinaz]

ما اسیر غم و اصلا غم ما نیست تورا


با اسیر غم خود رحم چرا نیست تورا

[مهرسا"مهرسان"]

تويى آن آسمان صاف و روشن
من اين كنج قفس مرغى اسيرم
با كلمه روشن

[اصغراسلامی مشکنانی]

می کرد دلم کباب و مرا خوار خود نمود
از بی کسی دلم سخت دلخورم

اسلامی مشکنانیsmilee_new1

[نارون1]

میکرد دلم کباب و مرا خوار خود نمود
از بی کسی دلم سخت دلخورم

اسلامی مشکنانیsmilee_new1

شما بايد يك كلمه از توي بيتتون انتخاب كنين تا نفر بعد از اون كلمه استفاده كنه

[اصغراسلامی مشکنانی]

دلخورم کردی ورفتی از برم
غصه هایی را به جانم میخرم

[نارون1]

اي ساربان آهسته ران كآرام جانم مي رود
وان دل كه با خود داشتم با دلستانم مي رود

" دل "

[بحث]

دل و دین و عقل و هوشم همه را بر آب دادی. ز کدام باده ساقی به من خراب دادی

[mohamoha]

سلام
ساقی بده پیمانه ای، زان می که بی خویشم کند

بر حسن شور انگیز تو، عاشق تر از پیشم کند

زنده یاد معیری.

شور انگیز


دلم نمی آد بقیه شعرش رو ننویسم.
زان می که در شبهای غم، بارد فروغ صبحدم
غافل کند از بیش و کم، فارغ ز تشویشم کند

نور سحرگاهی دهد، فیضی که می خواهی دهد
با مسکنت، شاهی دهد، سلطان درویشم کند

سوزد مرا، سازد مرا، در آتش اندازد مرا
و ز من رها سازد مرا، بیگانه از خویشم کند

بستاند ای سرو سهی، سودای هستی از رهی
یغما کند اندیشه را، دور از بد اندیشم کند

[نارون1]

درياي شورانگيز چشمانت چه زيباست
آنجا كه بايد دل به دريا زد همينجاست

"دريا"

[اصغراسلامی مشکنانی]

آشکار میکنی آن زلف ناز خود
با این دلم چه عجب حال میکنی

[l.ghasemi]

تا نگريد طفلك حلوا فروش

ديگ بخشايش كجا آيد به جوش
مولوي

[zoh_reh]

درياي شورانگيز چشمانت چه زيباست
آنجا كه بايد دل به دريا زد همينجاست

"دريا"


مرا آن دل که بر دریا زنم , نیست !
ز پا این بند خونین بر کنم نیست ,

"خونین"

[فرهاد علیپور]

کعبه یک سنگ نشانیست که ره گم نشود
حاجی، ا حرام دگر بند و ببین یار کجاست....

[نارون1]

مرا آن دل که بر دریا زنم , نیست !
ز پا این بند خونین بر کنم نیست ,

"خونین"

خونين جگرم بگذر و بگذار بگريم
خالي نشود سينه ،مگر زار بگريم

"گريه"

[zoh_reh]

خونين جگرم بگذر و بگذار بگريم
خالي نشود سينه ،مگر زار بگريم

"گريه"

مرده بدم زنده شدم خنده بدم گریه شدم
دولت عشق آمد و من دولت پاینده شدم

"پاینده"

[zoh_reh]

کعبه یک سنگ نشانیست که ره گم نشود
حاجی، ا حرام دگر بند و ببین یار کجاست....


از دلبــــرم به بتکـــــــده، نام و نشان نبود
در کعبــــــــه نیز جلـوه‏ اى از او عیان نبود

"بتکده"

[نارون1]

مرده بدم زنده شدم خنده بدم گریه شدم
دولت عشق آمد و من دولت پاینده شدم

"پاینده"


اگر كار مرا چون زلف مشكين
نيندازي به پا پاينده باشي

" زلف "

[zoh_reh]

زلف را حلقه مکن تا نکنی در بندم
طُره را تاب مده تا ندهی بر بادم

"حلقه"

[نارون1]

سلسله موي دوست حلقه دام بلاست
هركه در اين حلقه نيست فارغ از اين ماجراست

"بلا "

[الهه ی محبت]

توانا بود هرکه دانا بود ز دانش دل پیر برنا بود
نفر بعدی لطفا با دانش

[نارون1]

تا جهان بود از سر آدم فراز
کس نبود از راز دانش بی نیاز


" جهان "

[فرهاد علیپور]

جهان جام و عجل ساقی،فلک می
خلایق ، ریزه خوار سفره ی وی

خلاصی نیست اهل این جهان را
نه از ساقی،نه از ساغر ،نه از می

[نارون1]

جهان جام و عجل ساقی،فلک می
خلایق ، ریزه خوار سفره ی وی

خلاصی نیست اهل این جهان را
نه از ساقی،نه از ساغر ،نه از می



کلمه انتخابی شما کدومه ؟[sootzadan]

[فرهاد علیپور]

اولا سلام[golrooz]
دوما : جهان

[علي پارسا]

ما مردِ سِنانیم نه از بهر سه نان

ما دست زنانیم نه از دستِ زنان

در صـید بَدانـیـم نه در صـید بَدان

از بندْ جَهانیم نه در بندِ جَهان

(دستِ زنان=دسته زنان، گروه زنان)


با: "شتر"

[نارون1]

با ساربان بگوييد احوال آب چشمم
تا بر شتر نبندد محمل به روز باران

" باران "

[فاطمه قطب تحریری]

وای ؛ باران باران
شیشه ی پنجره را بَاران شست. از دل من اما ، چه کسی نقش تو را خواهد شست؟ آسمان سربی رنگ ،
من درون قفس سرد اتاقم دلتنگ. می پرد مرغ نگاهم تا دور وای باران باران پرمرغان نگاهم را شست.

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

تــا راه قــلــنـدری نـپــوئــی نـشـود

رخساره به خون مِی نشوئی نشود

سودا چه پزی که همچو دلسوختگان

تا ترک غم خویش نگوئی نشود

[نارون1]

خب من خودم " رخساره "رو انتخاب كردم[cheshmak]

دوش مي آمد و رخساره برافروخته بود
تا كجا باز دل غمزده اي سوخته بود

" غمزده "

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

بسیار بگشتیم به گرد در و دشت
یک کار من از گشت، همی نیک نگشت
در نــــاخوشی زمانه باری عمرم
گر خوش نگُذَشت، خوش؛ خوش بگذشت

[نارون1]

يك عمر به كودكي به استاد شديم
يك عمر ز استادي خود شاد شديم

" استاد "

[نارون1]

بسیار بگشتیم به گرد در و دشت
یک کار من از گشت، همی نیک نگشت
در نــــاخوشی زمانه باری عمرم
گر خوش نگُذَشت، خوش؛ خوش بگذشت


با "غمزده " ، بيت نگفتينا [cheshmak][sootzadan]

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

سلام
قدیما ما با حرف آخر شروع میکردیم
اینطوری که می فرمایید را توضیح فرمایید

[نارون1]

سلام
قدیما ما با حرف آخر شروع میکردیم
اینطوری که می فرمایید را توضیح فرمایید


سلام ..... خواهش میکنم[golrooz]

اون سبک مشاعره که فرمودین ، اینجاست
مشاعره (http://www.njavan.com/forum/showthread.php?436-%D9%85%D8%B4%D8%A7%D8%B9%D8%B1%D9%87)
ولی این تایپیک " مشاعره با کلمه " اینطور است که فرد قبلی از بیتی که خودش گذاشته یک کلمه رو انتخاب میکنه و نفر بعد باید یک بیت بگه که اون کلمه انتخابی نفر قبل داخلش باشه

امیدوارم توضیحم خوب بوده باشه [khejalat]

[فاطمه قطب تحریری]

بر من خسته ی غمزده رحمی

بر دل جان به لب آمده رحمی

نرو نرو یک نگاه بر حرم کن

به حرم رحمی

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

امشب دگر ز هر كه و هر كارخسته ام

دل خسته سوي خانه تن خسته مي كشم
امشب دگر ز هر كه و هر كارخسته ام

دل خسته سوي خانه تن خسته مي كشم

[سجاد ی]

دلم شکسته تر از شیشه های شهر شماست/شکسته باد کسی که این چنینمان می خواست..

[زهره 0319]

باران ببار باران ببار مرا به یاد من بیار

ببر مرا ازین دیار به دست یارم بسپار

دیار

[فاطمه قطب تحریری]

من زاده دیار تنهایی ام
چه جرم کرده ام ای جان و دل به حضرت تو ....

[پاطاق]

در شبي پر ستاره و آرام دختري در عذاب مي ميرد

دختري در عذاب تنهايي غرق در التهاب مي ميرد


شميم

[فاطمه قطب تحریری]

با مــــــن بـــــگو سخـــن که تو تا لـــب گشوده ای

بی پــــــرده بر زبــــــان تو برهـــــان شکفته است

پا گر نهی به عرصه تو ، چون روز روشــن است

چون موج از خــــــروش تو جولان شکـــفته است

خلقـــــی اگــــــر به تیـــــغ تـــــــو از پــــای اوفتند

بر گردنــت که گفــــــته که تــــاوان شکفته است ؟

جانم فـــــدای خــــــــوی تـــــو ، دردت به جان من

در درد بـــــا شمــــــیم تو درمـــــــان شکـفته است

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

گاهی دوست داشتن آدم ها درد دارد

دردش این است که کسی

حرف دلت را نمی فهمد...!


"هوشنگ ابتهاج"

[فاطمه قطب تحریری]

اوقات خوش آن بود که با دوست به سر رفت / باقی همه بی‌حاصلی و بی‌خبری بود
خوش بود لب آب و گل و سبزه و نسرین / افسوس که آن گنج روان رهگذری بود
خود را بکش ای بلبل از این رشک که گل را / با باد صبا وقت سحر جلوه گری بود
هر گنج سعادت که خدا داد به حافظ / از یمن دعای شب و ورد سحری بود

[فاطمه قطب تحریری]

خـدا به هر که شبی عاشقانه تر داده
دو چشم جاری و اشکی روان تر داده
زمان خلقت عالم خدای عشق پسند
به عاشقان جگری پر زبانه تر داده

[momentsquran]

خدا يا همتي كن عطا
كه با چشم همت بجويم تو را
كلمه بعدي به رنگ سبز مشخص شده ادامه بده

[فاطمه قطب تحریری]

ما که عاشق می شویم خدا را گم میکنیم!
خوشا به حال زلیخا...
عاشق که شد خدا را پیدا کرد...

[پاطاق]

عمرِبی تو عمرِ بیهودست رسوایم مکن
جان زینب یا حسین، مشغول دنیایم مکن

عاشق ازلیلاییِ معشوق، حیران میشود
ازخدا خواهم،که جز مجنونِ لیلایم مکن

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

مطلع شعر من از عشق تو حیران شده است
بیت در بیت دلم بی سر و سامان شده است

[فاطمه قطب تحریری]

زان سر زلف مرا بی سر و سامان کردی
خون غرقه‌اش از خنجر مژگان کردی
من به سودای غمت اشک به دامن کردم
تا تو از سنبل تر مشک به دامان کردی

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

از بس که ریخت شب به شب اشک زلال ما

یوم العزا شده همه ایام سال ما

عاشق نگشته ای که ببینی چه می کشیم

پروانه شو ، بسوز ، رسی تا به حال ما

[پاطاق]

دلا بسوز که سوز تو کارها بکند
نیاز نیم شبی دفع صد بلا بکند
عتاب یار پری چهره عاشقانه بکش
كه یک کرشمه تلافی صد جفا بکند

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

دلا بسوز که سوز تو کارها بکند
نیاز نیم شبی دفع صد بلا بکند
عتاب یار پری چهره عاشقانه بکش
که یک کرشمه تلافی صد جفا بکند
زملک تا ملکوتش حجاب بردارند
هر آنکه خدمت جام جهان نما بکنند
طبیب عشق مسیحا دم است و مشفق
لیک چو درد در تو نبیندکه رادوا بکند
تو با خدای خود انداز کار و دل خوش دار
که رحم اگر نکند مدعی خدا بکند
ز بخت خفته ملولم ،بود که بیداری
به وقت فاتحه ی صبح یک دعابکند
بسوخت حافظ و بویی به زلف یار نبرد
مگردلالت این دولتش صبا بکند

[پاطاق]

نه هر که چهره برافروخت، دلبری داند


نه هر که آینه سازد، سکندری داند


نه هر که طرف کله کج‌نهاد و تند نشست

کلاه‌داری و آیین سروری داند


تو بندگی، چو گدایان، به شرطِ مزد مکن

که خواجه خود روش بنده‌پروری داند


غلام همت آن رندِ عافیت‌سوزم

که در گداصفتی، کیمیاگری داند


وفا و عهد نکو باشد ار بیاموزی

وگرنه هر که تو بینی، ستم‌گری داند


بباختم دل دیوانه و ندانستم

که آدمی‌بچه‌ای شیوهٔ پری داند


هزار نکتهٔ باریک‌تر ز مو این‌جاست

نه هر که سر بتراشد قلندری داند


مدارِ نقطهٔ بینش ز خال توست مرا

که قدر گوهر یک‌دانه جوهری داند



به قد و چهره، هرآن‌کس که شاه خوبان شد

جهان بگیرد اگر دادگستری داند



ز شعر دلکش حافظ کسی بُوَد آگاه

که لطف طبع و سخن‌گفتنِ دری داند