* Robo milad *
10th August 2011, 01:12 AM
http://www.tabnak.ir/files/fa/news/1390/5/16/104878_345.jpg
http://www.tabnak.ir/files/fa/news/1390/5/16/104877_644.jpg
http://www.tabnak.ir/files/fa/news/1390/5/16/104879_174.jpg
http://www.tabnak.ir/files/fa/news/1390/5/16/104880_251.jpg
http://www.tabnak.ir/files/fa/news/1390/5/16/104881_503.jpg
http://www.tabnak.ir/files/fa/news/1390/5/16/104882_787.jpg
http://www.tabnak.ir/files/fa/news/1390/5/16/104883_293.jpg
http://www.tabnak.ir/files/fa/news/1390/5/16/104884_549.jpg
http://www.tabnak.ir/files/fa/news/1390/5/16/104885_548.jpg
شعر طنز ماه رمضان
سحرگاهان به قصد روزه داری // شدم بیدار از خواب و خماری
برایم سفره ای الوان گشودند // به آن هر لحظه چیزی را فزودند
برنج و مرغ و سوپ و آش رشته // سُس و استیک با نان برشته
خلاصه لقمه ای از هرچه دیدم // کمی از این کمی از آن چشیدم
پس از آن ماست را کردم سرازیر // درون معده ام با اندکی سیر
و ختم حمله ام با یک دو آروغ // بشد اعلام بعد از خوردن دوغ
سپس یک چای دبش قند پهلو // به من دادند با یک دانه لیمو
خلاصه روزه را آغاز کردم // برای اهل خانه ناز کردم
برای اینکه یابم صبر و طاقت // نمودم صبح تا شب استراحت
دوپرس ِ کلّه پاچه با دو کوکا // کمی یخدر بهشت یک خورده حلوا
به افطاری برایم شد فراهم // زدم تو رگ کمی از زولبیا هم
و سی روزی به این منوال طی شد // نفهمیدم که کی آمد و کی شد
به زحمت صبح خود را شام کردم // به خودسازی ولی اقدام کردم
به شعبان من به وزن شصت بودم // به ماه روزه ده کیلو فزودم
اگرچه رد شدم در این عبادت // به خودسازی ولیکن کردم عادت
خدایا ای خدای مهر و ناهید // بده توش و توانی را به «جاوید»
که گیرد سالیان سال روزه // اگرچه او شود از دم رفوزه
http://www.tabnak.ir/files/fa/news/1390/5/16/104877_644.jpg
http://www.tabnak.ir/files/fa/news/1390/5/16/104879_174.jpg
http://www.tabnak.ir/files/fa/news/1390/5/16/104880_251.jpg
http://www.tabnak.ir/files/fa/news/1390/5/16/104881_503.jpg
http://www.tabnak.ir/files/fa/news/1390/5/16/104882_787.jpg
http://www.tabnak.ir/files/fa/news/1390/5/16/104883_293.jpg
http://www.tabnak.ir/files/fa/news/1390/5/16/104884_549.jpg
http://www.tabnak.ir/files/fa/news/1390/5/16/104885_548.jpg
شعر طنز ماه رمضان
سحرگاهان به قصد روزه داری // شدم بیدار از خواب و خماری
برایم سفره ای الوان گشودند // به آن هر لحظه چیزی را فزودند
برنج و مرغ و سوپ و آش رشته // سُس و استیک با نان برشته
خلاصه لقمه ای از هرچه دیدم // کمی از این کمی از آن چشیدم
پس از آن ماست را کردم سرازیر // درون معده ام با اندکی سیر
و ختم حمله ام با یک دو آروغ // بشد اعلام بعد از خوردن دوغ
سپس یک چای دبش قند پهلو // به من دادند با یک دانه لیمو
خلاصه روزه را آغاز کردم // برای اهل خانه ناز کردم
برای اینکه یابم صبر و طاقت // نمودم صبح تا شب استراحت
دوپرس ِ کلّه پاچه با دو کوکا // کمی یخدر بهشت یک خورده حلوا
به افطاری برایم شد فراهم // زدم تو رگ کمی از زولبیا هم
و سی روزی به این منوال طی شد // نفهمیدم که کی آمد و کی شد
به زحمت صبح خود را شام کردم // به خودسازی ولی اقدام کردم
به شعبان من به وزن شصت بودم // به ماه روزه ده کیلو فزودم
اگرچه رد شدم در این عبادت // به خودسازی ولیکن کردم عادت
خدایا ای خدای مهر و ناهید // بده توش و توانی را به «جاوید»
که گیرد سالیان سال روزه // اگرچه او شود از دم رفوزه