Joseph Goebbels
4th August 2011, 06:31 PM
مُهرزني نانوذرات ضدباکتري روي زخم
نقره يکي از قديمي‌ترين عوامل ضدباکتري است و فيلم‌هاي نازک حاوي نانوذرات نقره کانديداهاي نويدبخشي براي استفاده در روکش‌هاي ضدباکتري به‌شمار مي‌روند. حال گروهي از دانشمندان دانشگاه ويسکانسين مديسون به رهبري نيکلاس اَبوت توانسته‌اند با استفاده از شکل پيشرفته‌اي از يک مهر لاستيکي، لايه بسيار نازکي از يک روکش ضدباکتري به ضخامت تنها چند مولکول را روي زخم بچسبانند. ناحيه «مهرشده» تا 48 ساعت خاصيت ضدباکتري از خود نشان مي‌دهد. اين روکش پليمري شفاف حاوي ذرات بسيار ريز نقره است.
نکته کليدي اين روش فرايندي است که امکان انتقال فيلم‌هاي نازک پليمري پيش‌ساخته را روي بافت زيستي نرمي همچون پوست ايجاد مي‌کند.
http://www.nano.ir/news/attach/6669.JPG
اين گروه از محققان در کار قبلي خود توانسته بودند محموله‌اي از نقره غيرسمي و در عين حال ضدباکتري را روي بستر زخم رها نمايند. آنها اين کار را از طريق قرار دادن مقادير دقيقي از نانوذرات نقره روي فيلم‌هاي نازک چندلايه‌اي پليمري با دقت نانومقياس انجام داده‌اند.
آنکيت آگاروال، يکي ديگر از محققان اين کار مي‌گويد: «ساخت فيلم‌هاي چندلايه‌اي پلي‌الکتروليت (PEM) و اشباع کردن آنها با نانوذرات نقره فرايند بسيار دشواري است که شامل صدها مرحله جذب سطحي و شستشو بوده و در آن از محلول‌هاي غيرفيزيولوژيکي همانند عوامل احياکننده استفاده مي‌شود. به‌همين دليل توليد مستقيم PEMها روي بافت‌هاي زيستي (همچون بسترهاي زخم) عملي نيست».
محققان براي غلبه بر اين مشکل روشي ابداع کرده‌اند که امکان ساخت PEMهاي حاوي نانوذرات نقره روي يک مهر الاستومري و سپس انتقال فيزيکي اين PEMها را روي بافت زيستي فراهم مي‌آورد. فرايند مهرزني حدود 30 ثانيه طول مي‌کشد. با استفاده از اين راهکار بافت‌هاي زيستي در معرض فرايندهاي شديد شيميايي قرار نمي‌گيرند؛ با توسعه اين فرايند مي‌توان مولکول‌هاي زيست‌فعال مختلفي را با استفاده از PEMها روي سطح بافت‌هاي زيستي انتقال داده و از عملکردهاي زيستي آنها بهره برد.
اين فرايند امکان نشاندن دُز غير سمي از نانوذرات نقره را که فعاليت ضدباکتري نيز دارند (حدود 100 برابر کمتر از مقدار مورد استفاده در باندهاي زخم تجاري)، روي زخم فراهم مي‌آورد. پس از آن مهندسان شيمي مي‌توانند نسخه‌اي از اين فرمول را تهيه کنند، به‌نحوي که رهايش تدريجي نانوذرات نقره امکان‌پذير شده و نياز به تعويض پانسمان زخم که کاري دردناک و دشوار است، کاهش يابد.
جزئيات اين کار در مجله Advanced Functional Materials منتشر شده است.
http://www.nano.ir/newstext.php?Code=9477
نقره يکي از قديمي‌ترين عوامل ضدباکتري است و فيلم‌هاي نازک حاوي نانوذرات نقره کانديداهاي نويدبخشي براي استفاده در روکش‌هاي ضدباکتري به‌شمار مي‌روند. حال گروهي از دانشمندان دانشگاه ويسکانسين مديسون به رهبري نيکلاس اَبوت توانسته‌اند با استفاده از شکل پيشرفته‌اي از يک مهر لاستيکي، لايه بسيار نازکي از يک روکش ضدباکتري به ضخامت تنها چند مولکول را روي زخم بچسبانند. ناحيه «مهرشده» تا 48 ساعت خاصيت ضدباکتري از خود نشان مي‌دهد. اين روکش پليمري شفاف حاوي ذرات بسيار ريز نقره است.
نکته کليدي اين روش فرايندي است که امکان انتقال فيلم‌هاي نازک پليمري پيش‌ساخته را روي بافت زيستي نرمي همچون پوست ايجاد مي‌کند.
http://www.nano.ir/news/attach/6669.JPG
اين گروه از محققان در کار قبلي خود توانسته بودند محموله‌اي از نقره غيرسمي و در عين حال ضدباکتري را روي بستر زخم رها نمايند. آنها اين کار را از طريق قرار دادن مقادير دقيقي از نانوذرات نقره روي فيلم‌هاي نازک چندلايه‌اي پليمري با دقت نانومقياس انجام داده‌اند.
آنکيت آگاروال، يکي ديگر از محققان اين کار مي‌گويد: «ساخت فيلم‌هاي چندلايه‌اي پلي‌الکتروليت (PEM) و اشباع کردن آنها با نانوذرات نقره فرايند بسيار دشواري است که شامل صدها مرحله جذب سطحي و شستشو بوده و در آن از محلول‌هاي غيرفيزيولوژيکي همانند عوامل احياکننده استفاده مي‌شود. به‌همين دليل توليد مستقيم PEMها روي بافت‌هاي زيستي (همچون بسترهاي زخم) عملي نيست».
محققان براي غلبه بر اين مشکل روشي ابداع کرده‌اند که امکان ساخت PEMهاي حاوي نانوذرات نقره روي يک مهر الاستومري و سپس انتقال فيزيکي اين PEMها را روي بافت زيستي فراهم مي‌آورد. فرايند مهرزني حدود 30 ثانيه طول مي‌کشد. با استفاده از اين راهکار بافت‌هاي زيستي در معرض فرايندهاي شديد شيميايي قرار نمي‌گيرند؛ با توسعه اين فرايند مي‌توان مولکول‌هاي زيست‌فعال مختلفي را با استفاده از PEMها روي سطح بافت‌هاي زيستي انتقال داده و از عملکردهاي زيستي آنها بهره برد.
اين فرايند امکان نشاندن دُز غير سمي از نانوذرات نقره را که فعاليت ضدباکتري نيز دارند (حدود 100 برابر کمتر از مقدار مورد استفاده در باندهاي زخم تجاري)، روي زخم فراهم مي‌آورد. پس از آن مهندسان شيمي مي‌توانند نسخه‌اي از اين فرمول را تهيه کنند، به‌نحوي که رهايش تدريجي نانوذرات نقره امکان‌پذير شده و نياز به تعويض پانسمان زخم که کاري دردناک و دشوار است، کاهش يابد.
جزئيات اين کار در مجله Advanced Functional Materials منتشر شده است.
http://www.nano.ir/newstext.php?Code=9477