Joseph Goebbels
4th August 2011, 07:18 PM
براندون مک دونالد با همکاري گروه‌هايي از مرکز CSIRO و دانشگاه ملبورن استراليا موفق به ساخت پيل خورشيدي بسيار نازکي شدند که قابل چاپ و انعطاف‌پذير بوده و همچنين مي‌تواند هزينه انرژي تجديدپذير را به شدت کاهش دهد.
در اين فناوري که به‌صورت پتنت ثبت شده است، از جوهرهاي حاوي نانوبلورهاي نيمه‌هادي بسيار کوچک استفاده شده است. اين جوهرها مي‌توانند مستقيما روي سطوح مختلف بنشينند. اگر ترکيب مناسبي از جوهر و سطح انتخاب شود آنگاه مي‌توان پيل‌هاي خورشيدي کارا با استفاده از هزينه بسيار کم توليد کرد.
براندون مک دونالد مي‌گويد: «مشکل پيل‌هاي خورشيدي رايج اين است که براي توليد آنها نياز به انرژي و فرآيندهاي پيچيده‌اي است که در نهايت توليد آنها را بسيار پر زحمت مي‌کند. اما با استفاده از اين جوهرهاي نانوبلوري مي‌توان يک روش مستمر را براي توليد پيل خورشيدي ارائه کرد. در چنين روشي خروجي توليد بسيار بالا بوده در حالي که هزينه توليد پيل خورشيدي به شدت کاهش خواهد يافت».
نانوبلورها، که نقاط کوانتومي شهرت دارند، ذرات نيمه‌هادي هستند که داراي قطري بين چند ميليونيوم تا چند ميليمتر هستند. از آنجايي که ابعاد اين ذرات بسيار کوچک است بنابراين مي‌توانند درون محلول به‌صورت معلق باقي بمانند.
اين محلول را مي‌توان روي مواد مختلف نظير پلاستيک‌ها يا فويل‌هاي فلزي نشست داد و سپس آنها را خشک کرده و به‌صورت فيلم نازک در مي‌آورند.
براندون مک دونالد و همکارانش دريافتند که با استفاده از لايه نشاني به‌صورت چند لايه توسط نانوبلورها، آنها قادر خواهند بود که هرگونه آسيب بوجود آمده روي لايه‌ها که در طي فرآيند خشک کردن ايجاد مي‌شود را پر کنند. نتيجه کار، يک فيلم متراکم و يکنواخت است که براي پيل‌هاي خورشيدي سبک ايده‌آل است.
اين نانوبلورها داراي مواد نيمه‌هادي موسوم به تلوريد کادميم است که جاذب بسيار خوبي براي نور است. در واقع نتيجه کار پيل‌هايي بسيار نازک خواهد بود. کل مواد مصرفي براي توليد اين پيل خورشيدي يک درصد آن چيزي است که براي توليد پيل‌هاي خورشيدي رايج استفاده مي‌شود. در مقايسه با پيل‌هاي خورشيدي تلوريد کادميم ديگر، اين پيل‌ها بسيار نازک‌تر بوده و تقريبا يک دهم آنها ضخامت دارند. از اين فناوري نه تنها در پيل‌هاي خورشيدي استفاده مي‌شود بلکه در ديگر ادوات الکترونيکي قابل چاپ مانند ديودهاي نشر نور، ليزرها و ترانزيستورها استفاده مي‌شود.
http://www.nano.ir/newstext.php?Code=9485
در اين فناوري که به‌صورت پتنت ثبت شده است، از جوهرهاي حاوي نانوبلورهاي نيمه‌هادي بسيار کوچک استفاده شده است. اين جوهرها مي‌توانند مستقيما روي سطوح مختلف بنشينند. اگر ترکيب مناسبي از جوهر و سطح انتخاب شود آنگاه مي‌توان پيل‌هاي خورشيدي کارا با استفاده از هزينه بسيار کم توليد کرد.
براندون مک دونالد مي‌گويد: «مشکل پيل‌هاي خورشيدي رايج اين است که براي توليد آنها نياز به انرژي و فرآيندهاي پيچيده‌اي است که در نهايت توليد آنها را بسيار پر زحمت مي‌کند. اما با استفاده از اين جوهرهاي نانوبلوري مي‌توان يک روش مستمر را براي توليد پيل خورشيدي ارائه کرد. در چنين روشي خروجي توليد بسيار بالا بوده در حالي که هزينه توليد پيل خورشيدي به شدت کاهش خواهد يافت».
نانوبلورها، که نقاط کوانتومي شهرت دارند، ذرات نيمه‌هادي هستند که داراي قطري بين چند ميليونيوم تا چند ميليمتر هستند. از آنجايي که ابعاد اين ذرات بسيار کوچک است بنابراين مي‌توانند درون محلول به‌صورت معلق باقي بمانند.
اين محلول را مي‌توان روي مواد مختلف نظير پلاستيک‌ها يا فويل‌هاي فلزي نشست داد و سپس آنها را خشک کرده و به‌صورت فيلم نازک در مي‌آورند.
براندون مک دونالد و همکارانش دريافتند که با استفاده از لايه نشاني به‌صورت چند لايه توسط نانوبلورها، آنها قادر خواهند بود که هرگونه آسيب بوجود آمده روي لايه‌ها که در طي فرآيند خشک کردن ايجاد مي‌شود را پر کنند. نتيجه کار، يک فيلم متراکم و يکنواخت است که براي پيل‌هاي خورشيدي سبک ايده‌آل است.
اين نانوبلورها داراي مواد نيمه‌هادي موسوم به تلوريد کادميم است که جاذب بسيار خوبي براي نور است. در واقع نتيجه کار پيل‌هايي بسيار نازک خواهد بود. کل مواد مصرفي براي توليد اين پيل خورشيدي يک درصد آن چيزي است که براي توليد پيل‌هاي خورشيدي رايج استفاده مي‌شود. در مقايسه با پيل‌هاي خورشيدي تلوريد کادميم ديگر، اين پيل‌ها بسيار نازک‌تر بوده و تقريبا يک دهم آنها ضخامت دارند. از اين فناوري نه تنها در پيل‌هاي خورشيدي استفاده مي‌شود بلکه در ديگر ادوات الکترونيکي قابل چاپ مانند ديودهاي نشر نور، ليزرها و ترانزيستورها استفاده مي‌شود.
http://www.nano.ir/newstext.php?Code=9485