poune
3rd August 2011, 11:32 AM
بيشتر سينوزيتها سردرد ايجاد نميکنند و سردردهاي سينوسي- همانهايي که مردم اغلب به اين نام از آنها ياد ميکنند- اغلب ميگرن يا سردردهاي غيرسينوسي هستند و با آنتيبيوتيک هم بهبود نمييابند. بهخصوص سينوزيت مزمن اصلا سردرد ندارد. در سينوزيت حاد نيز اغلب، گونههاي فرد دردناک ميشود تا سر او. اين سردردها به راحتي با مسکن و با استراحت خوب ميشوند و اصلا عفوني نيستند. يک نوع از سينوزيت هم سينوزيت حاد متناوب نام دارد. به اين ترتيب که فرد دچار سينوزيت حاد ميشود و پس از مصرف دارو بهبود مييابد، ولي بعد از سه الي چهار ماه دوباره دچار عفونت سينوس ميشود که درمان اين نوع سينوزيتي از انواع ديگر آن مشکلتر است.
اين را هم درباره علائم سينوزيت بايد اضافه کرد که اکثر سينوزيتها عارضه بيني دارند. گرفتگي بيني، آبريزش، گاهي اوقات فشارهاي داخل سينوس و حفرههاي صورت، سردرد، از دست دادن حس چشايي و در بيشتر مواقع در اطفال بوي بد دهان ممکن است از علائم سينوزيت باشند. در برخي موارد کاهش حس بويايي و احساس مزه بد در گلو همراه با ترشحات چرکي پشت گلو هم وجود دارد و حتي ممکن است فرو بردن ترشحات در کودکان به تهوع و استفراغ منجر شود. اما اگر اين علائم بيش از 12 هفته طول بکشند، يعني بيمار علي رغم داروهايي که استفاده کرده بهبود نيابد، در اين صورت سينوزيت او مزمن شده است. درمان اين بيماري معمولا طبي است، يعني ما ترجيح ميدهيم کساني که سينوزيت دارند را جراحي نکنيم، مگر آنکه معالجات غيرباليني آنها بينتيجه باشد. به طور متوسط کمتر از يک درصد افرادي که سينوزيت دارند و به پزشک مراجعه ميکنند، به جراحي نياز پيدا خواهند کرد؛ يعني درمان دارويي در اولويت است، اما نکته مهم اين است که اگر درمان آنتيبيوتيکي کامل نشود، فرد در معرض خطر سينوزيت مزمن قرار ميگيرد و به همين خاطر بايد سينوزيت حاد را به طور کامل طبق دستور پزشک درمان کرد.
اين را هم درباره علائم سينوزيت بايد اضافه کرد که اکثر سينوزيتها عارضه بيني دارند. گرفتگي بيني، آبريزش، گاهي اوقات فشارهاي داخل سينوس و حفرههاي صورت، سردرد، از دست دادن حس چشايي و در بيشتر مواقع در اطفال بوي بد دهان ممکن است از علائم سينوزيت باشند. در برخي موارد کاهش حس بويايي و احساس مزه بد در گلو همراه با ترشحات چرکي پشت گلو هم وجود دارد و حتي ممکن است فرو بردن ترشحات در کودکان به تهوع و استفراغ منجر شود. اما اگر اين علائم بيش از 12 هفته طول بکشند، يعني بيمار علي رغم داروهايي که استفاده کرده بهبود نيابد، در اين صورت سينوزيت او مزمن شده است. درمان اين بيماري معمولا طبي است، يعني ما ترجيح ميدهيم کساني که سينوزيت دارند را جراحي نکنيم، مگر آنکه معالجات غيرباليني آنها بينتيجه باشد. به طور متوسط کمتر از يک درصد افرادي که سينوزيت دارند و به پزشک مراجعه ميکنند، به جراحي نياز پيدا خواهند کرد؛ يعني درمان دارويي در اولويت است، اما نکته مهم اين است که اگر درمان آنتيبيوتيکي کامل نشود، فرد در معرض خطر سينوزيت مزمن قرار ميگيرد و به همين خاطر بايد سينوزيت حاد را به طور کامل طبق دستور پزشک درمان کرد.