diamonds55
5th January 2009, 06:21 PM
محرم كه می‌رسد بساط نذری و نذری پزی همه جا پهن می‌شود و آنهایی كه روزی برای حل مشكلشان دلشان را گره زدند به صاحب این ماه حال سفره ای باز می‌كنند كه شاید آنهایی هم كه نیازی دارند به نیاز خود برسند.
براساس تغییرات زمانی كه هر ساله اتفاق می‌افتد اگر محرم در تابستان باشد معمولا بساط انواع شربت برپاست از زعفرانی تا شربت بیدمشك و خاكشیر و گلا‌ب و... اگر هم فصل سرد زمستان باشد چای، شیر، شیر كاكائو، لبو و... میزبان عزاداران حسینی می‌شود. البته تكلیف آنهایی كه غذا برای نذری می‌پزند تغییری نمی‌كند و دیگ‌های حلیم، قیمه، قرمه، آش و شله زرد همچنان در محرم‌های تابستانی و زمستانی به قوت خود باقی است.
این روزها خیلی‌ها معتقدند كه در روند سوگواری بسیاری از بانیان، دیگر نشانی از سادگی و یكرنگی وجود ندارد دیگر هیچ جایی برای زنده ماندن سنت تواضع در این آیین مذهبی به جا نمانده است.
تصور كنید نذری پزان شود جولا‌نگاهی برای كسب اعتبار صاحب عزا. اعتباری كه قرار است با خورشت خوش طعم تر، برنج خوشبو تر و ته دیگ روغنی تر و ته چین زعفرانی تر بیاید.امروز بدعت‌ها و پول‌های ریز و درشت پیوند خورده است با نذری‌هایمان و هزار خرده فرهنگی معلوم نیست از كجا آمده است تا در هوای محرم دلت به حال خودت تنگ شود چه برسد عاشورا و حسینش...
كارشناسان مذهبی معتقدند داشتن نیتی خالص و پاك شرط اصلی قبولی اعمال مذهبی افراد است، حتی اگر۹۹ درصد از عمل خیری كه انجام می‌دهیم برای رضای خدا و به نیت او باشد و فقط یك درصد آن برای كسب وجهه میان خلق انجام شود،عمل انجام شده هیچ اجری ندارد.
اما متاسفانه بعضی ازاین گونه مراسم به ظاهر مذهبی، به دلیل گسترش چشم و هم چشمی‌ها است تا نیت خالص و پاك. همسایه ای خرج ناهار می‌دهد و همسایه دیوار به دیوارش از ترس این كه مبادا از او جا بماند و حیثیتش لكه دار شود،خرج شام را متحمل می‌شود به اعتقاد كارشناسان همه اینها زیر نفوذ آفتی به نام تجمل در آمده اند.
در همین شهر بی سر وته خودمان بارها مشاهده شده است كه بسیاری از افراد متمول و شناخته شده در خانه‌های ویلا‌یی شان غذا می‌پزند و ساعت‌ها مردم را درصف‌های طولا‌نی پشت درهای بسته نگه می‌دارند تا به همسایه‌ها نشان دهند كه آدم‌های دست و پا خیری هستند.
همه این رسوم "من درآوردی" را اضافه كنید به در آوردن آمار خانه‌هایی كه قرار است در آنجا غذای نذری پخته شود و در ادامه جمع شدن برای كمك به پخت نذری. حال در این میان چه شب‌های عاشورایی كه در كنار دیگ‌های حلیم نذری به گپ و خنده، حرف‌های روزمره و غیبت و... نمی‌گذرد و چه نماز صبح‌هایی كه از شب زنده داری‌های شب قضا نمی‌شود.
● مسابقه نذری پزی در هیئت‌ها
"پختن غذای نذری آدابی دارد كه اگر رعایت نشود خیلی حرمت‌ها ممكن است زیر سوال برود " این را یكی از آشپزهای "هیئت محبان حضرت ابوالفضل" می‌گوید كه سالهاست در دهه اول محرم غذای نذری برای عزاداران حسینی می‌پزد. معتقد است كه خیلی از بانیان به نكات ریز نذری توجه نمی‌كنند مثلا هنگامی كه برنج را آبكش می‌كنند آب آن را همراه دانه‌های برنج در كوچه می‌ریزند و زیر پای مردم. هنگام پخش كردن نذری غذا را حیف و میل می‌كنند و یا تبعیض قائل می‌شوند..."
می‌گوید: "علا‌وه بر مردمی كه در خانه‌هایشان نذری می‌پزند و به بی ریا بودن آن توجه نمی‌كنند هیئت‌های عزاداری هم در شهر وجود دارد كه تنها برای كسب وجهه ای بالا‌تر مدام دست به جیب می‌برند و غذاهای گران را نذر می‌كنند و هزار تجمل ریز و درشت را به آن اضافه تا غذایشان خوش رنگ و لعاب تر شود در صورتی كه هیچ كدام از اینها شرط قبولی نذری نیست." با این حساب نباید تعجب كرد از افرادی كه تمام طول سال نه دین را می‌شناختند و نه هیچ یك از فعالیت‌های مذهبی را بجا می‌آورند اما با شروع محرم به فكر برپا كردن حسینیه و مراسم عزاداری افتاده و خرج دادن به مردم. انگار مردم می‌خواهند در این مراسم هم از هم پیشی بگیرند...
به اعتقاد كارشناسان این تجملا‌ت و چشم و هم چشمی‌ها می‌توانند عاملی برای بدبینی نسل جوان نسبت به دین اسلا‌م شود.چرا كه ما هرگاه از اسلا‌م نام می‌بریم، بر صفت سادگی اش تاكید ویژه ای داریم در صورتی كه آنچه مشاهده می‌كنیم چیزی خلا‌ف آن است.
پشت همان درهایی كه دیگ‌ها و بساط نذری به پاست جماعتی منتظرند تا این درها باز شود و قسمتی از آن غذای نذری سهم آنها. اما مثل اینكه این طرف در هم همه چیز سر جای خودش نیست. می‌گویند كه غذای امام حسین خوردن دارد باید برای گرفتنش صف ایستاد باید تلا‌ش كرد و...اما كسی نمی‌گوید این ایستادن‌ها و تلا‌ش كردن‌ها باید چگونه باشد و چه اصولی را رعایت كند؟
كم نیستند در دور و اطراف خودمان افرادی كه برای گرفتن یك ظرف غذا از سر و كول هم بالا می‌روند دعوا می‌كنند و... عده ای هم كه به ترتیب شروع می‌كنند كوچه‌ها را یكی یكی گشتن برای جمع كردن غذاهای نذری و...
معلوم نیست این بدعت‌ها از كجا وارد فرهنگ عزاداری شده اند كسی هم نمی‌داند كی و چگونه قرار است رخت خود را از میان نذری‌ها و شكل عزاداری ما بر دارند؟ اما همین بس كه می‌گویند هر كه باید از خودش و اهلش شروع كند، هر كه صاحب این روزها و شب‌ها را بشناسد این بدعت‌ها برایش معنا ندارد، هركه بداند كه آنهایی كه مانده اند باید حفظ ارزشهای قیام عاشورا كنند و كاری زینبی قطعا عملی انجام نمی‌دهند كه بروند در صف یزیدیان...
براساس تغییرات زمانی كه هر ساله اتفاق می‌افتد اگر محرم در تابستان باشد معمولا بساط انواع شربت برپاست از زعفرانی تا شربت بیدمشك و خاكشیر و گلا‌ب و... اگر هم فصل سرد زمستان باشد چای، شیر، شیر كاكائو، لبو و... میزبان عزاداران حسینی می‌شود. البته تكلیف آنهایی كه غذا برای نذری می‌پزند تغییری نمی‌كند و دیگ‌های حلیم، قیمه، قرمه، آش و شله زرد همچنان در محرم‌های تابستانی و زمستانی به قوت خود باقی است.
این روزها خیلی‌ها معتقدند كه در روند سوگواری بسیاری از بانیان، دیگر نشانی از سادگی و یكرنگی وجود ندارد دیگر هیچ جایی برای زنده ماندن سنت تواضع در این آیین مذهبی به جا نمانده است.
تصور كنید نذری پزان شود جولا‌نگاهی برای كسب اعتبار صاحب عزا. اعتباری كه قرار است با خورشت خوش طعم تر، برنج خوشبو تر و ته دیگ روغنی تر و ته چین زعفرانی تر بیاید.امروز بدعت‌ها و پول‌های ریز و درشت پیوند خورده است با نذری‌هایمان و هزار خرده فرهنگی معلوم نیست از كجا آمده است تا در هوای محرم دلت به حال خودت تنگ شود چه برسد عاشورا و حسینش...
كارشناسان مذهبی معتقدند داشتن نیتی خالص و پاك شرط اصلی قبولی اعمال مذهبی افراد است، حتی اگر۹۹ درصد از عمل خیری كه انجام می‌دهیم برای رضای خدا و به نیت او باشد و فقط یك درصد آن برای كسب وجهه میان خلق انجام شود،عمل انجام شده هیچ اجری ندارد.
اما متاسفانه بعضی ازاین گونه مراسم به ظاهر مذهبی، به دلیل گسترش چشم و هم چشمی‌ها است تا نیت خالص و پاك. همسایه ای خرج ناهار می‌دهد و همسایه دیوار به دیوارش از ترس این كه مبادا از او جا بماند و حیثیتش لكه دار شود،خرج شام را متحمل می‌شود به اعتقاد كارشناسان همه اینها زیر نفوذ آفتی به نام تجمل در آمده اند.
در همین شهر بی سر وته خودمان بارها مشاهده شده است كه بسیاری از افراد متمول و شناخته شده در خانه‌های ویلا‌یی شان غذا می‌پزند و ساعت‌ها مردم را درصف‌های طولا‌نی پشت درهای بسته نگه می‌دارند تا به همسایه‌ها نشان دهند كه آدم‌های دست و پا خیری هستند.
همه این رسوم "من درآوردی" را اضافه كنید به در آوردن آمار خانه‌هایی كه قرار است در آنجا غذای نذری پخته شود و در ادامه جمع شدن برای كمك به پخت نذری. حال در این میان چه شب‌های عاشورایی كه در كنار دیگ‌های حلیم نذری به گپ و خنده، حرف‌های روزمره و غیبت و... نمی‌گذرد و چه نماز صبح‌هایی كه از شب زنده داری‌های شب قضا نمی‌شود.
● مسابقه نذری پزی در هیئت‌ها
"پختن غذای نذری آدابی دارد كه اگر رعایت نشود خیلی حرمت‌ها ممكن است زیر سوال برود " این را یكی از آشپزهای "هیئت محبان حضرت ابوالفضل" می‌گوید كه سالهاست در دهه اول محرم غذای نذری برای عزاداران حسینی می‌پزد. معتقد است كه خیلی از بانیان به نكات ریز نذری توجه نمی‌كنند مثلا هنگامی كه برنج را آبكش می‌كنند آب آن را همراه دانه‌های برنج در كوچه می‌ریزند و زیر پای مردم. هنگام پخش كردن نذری غذا را حیف و میل می‌كنند و یا تبعیض قائل می‌شوند..."
می‌گوید: "علا‌وه بر مردمی كه در خانه‌هایشان نذری می‌پزند و به بی ریا بودن آن توجه نمی‌كنند هیئت‌های عزاداری هم در شهر وجود دارد كه تنها برای كسب وجهه ای بالا‌تر مدام دست به جیب می‌برند و غذاهای گران را نذر می‌كنند و هزار تجمل ریز و درشت را به آن اضافه تا غذایشان خوش رنگ و لعاب تر شود در صورتی كه هیچ كدام از اینها شرط قبولی نذری نیست." با این حساب نباید تعجب كرد از افرادی كه تمام طول سال نه دین را می‌شناختند و نه هیچ یك از فعالیت‌های مذهبی را بجا می‌آورند اما با شروع محرم به فكر برپا كردن حسینیه و مراسم عزاداری افتاده و خرج دادن به مردم. انگار مردم می‌خواهند در این مراسم هم از هم پیشی بگیرند...
به اعتقاد كارشناسان این تجملا‌ت و چشم و هم چشمی‌ها می‌توانند عاملی برای بدبینی نسل جوان نسبت به دین اسلا‌م شود.چرا كه ما هرگاه از اسلا‌م نام می‌بریم، بر صفت سادگی اش تاكید ویژه ای داریم در صورتی كه آنچه مشاهده می‌كنیم چیزی خلا‌ف آن است.
پشت همان درهایی كه دیگ‌ها و بساط نذری به پاست جماعتی منتظرند تا این درها باز شود و قسمتی از آن غذای نذری سهم آنها. اما مثل اینكه این طرف در هم همه چیز سر جای خودش نیست. می‌گویند كه غذای امام حسین خوردن دارد باید برای گرفتنش صف ایستاد باید تلا‌ش كرد و...اما كسی نمی‌گوید این ایستادن‌ها و تلا‌ش كردن‌ها باید چگونه باشد و چه اصولی را رعایت كند؟
كم نیستند در دور و اطراف خودمان افرادی كه برای گرفتن یك ظرف غذا از سر و كول هم بالا می‌روند دعوا می‌كنند و... عده ای هم كه به ترتیب شروع می‌كنند كوچه‌ها را یكی یكی گشتن برای جمع كردن غذاهای نذری و...
معلوم نیست این بدعت‌ها از كجا وارد فرهنگ عزاداری شده اند كسی هم نمی‌داند كی و چگونه قرار است رخت خود را از میان نذری‌ها و شكل عزاداری ما بر دارند؟ اما همین بس كه می‌گویند هر كه باید از خودش و اهلش شروع كند، هر كه صاحب این روزها و شب‌ها را بشناسد این بدعت‌ها برایش معنا ندارد، هركه بداند كه آنهایی كه مانده اند باید حفظ ارزشهای قیام عاشورا كنند و كاری زینبی قطعا عملی انجام نمی‌دهند كه بروند در صف یزیدیان...