پوشش زنان ایرانی در دوران باستانی و تاریخی ایران !

[باستان شناس]

پوشش زنان ایرانی در دوران ایلام و ماد و هخامنشی و اشکانی و ساسانی و صفویه !




http://persian-star.net/1390/8/07/women/04.jpg
(http://oohoo.ir/)


http://persian-star.net/1390/8/07/women/05.jpg
(http://oohoo.ir/)


http://persian-star.net/1390/8/07/women/06.jpg
(http://oohoo.ir/)


http://persian-star.net/1390/8/07/women/07.jpg
(http://oohoo.ir/)


http://persian-star.net/1390/8/07/women/08.jpg
(http://oohoo.ir/)



در ادامه...........

[باستان شناس]

http://persian-star.net/1390/8/07/women/01.jpg
(http://oohoo.ir/)


http://persian-star.net/1390/8/07/women/02.jpg
(http://oohoo.ir/)


http://persian-star.net/1390/8/07/women/03.jpg
(http://oohoo.ir/)

[باستان شناس]

قبل از كشف حجابhttp://www.ir-psri.com/pic/Photos/Photo556_1.jpg

[باستان شناس]

http://topnop.ir/uploads/201012/tpn1956/Gg5yEQxFKb.jpg


http://topnop.ir/uploads/201012/tpn1956/v1tAEG27Gl.jpg


http://topnop.ir/uploads/201012/tpn1956/HRT2kd9Y4E.jpg

[HBE]

من فکر میکنم که پوشش بسیار زیبایی داشتیم حیف که از دستش دادیم البته هموز در برخی نقاط خاص کشور از این پوششها استفاده میکنند[tafakor]

[* Robo milad *]

هی....

[Number One]

این هم توضیحاتی در موردپوشش زنان لر که لباس های تاریخی هستند و بجا مانده از پیشینیان.


پوشاک زنان لر بنا به موقعیت اجتماعی، اقتصادی و از طرفی شرایط سنی از ویژگیهای مشخصی برخوردار است به طوری که پوشاک زنان جوان لر با پارچه های الوان در رنگها و طرحهای شاد با سربندهای زیبا و رنگی است و زنان مسن تر پارچه هایی به رنگ تیره با طرحهای ساده و سربندی سیاه و سفید را ترجیح می دهند.
روسریهای زنان لر که در زبان محلی به آن "گل ونی" می گویند علاوه بر پوشیده بودن، زیبایی خاصی به زنان لر می دهد.
"تره" و "گل ونی" سرپوش ابریشمی مخصوصی است که زنان لر به سر می بندند و به لری آنرا "ساوه" می گویند. "تره" را در حالت عادی و در روزهای معمولی می بندند ولی زنان لرستانی برای شرکت در مراسم جشن و سور، نوعی از آنرا به نام "گل ونی" که رنگین است روی تره می بندند.



در طرح این روسریها که به طور معمول از جنس ابریشم هستند نقش ها و رنگهای مختلف به کار رفته که با گره خاصی به دور سر پیچیده شده و گوشه های آن هم به صورت آویزان بر پشت سر قرار می گیرد.
پیراهنهای رنگارنگ و دارای پوشش زنان لر
پیراهن زنان لر دارای برشی ساده، بلند و گشاد با طرحهای گلدار و رنگهای متنوع است. لباس زنان لر دارای قسمت های مختلفی چون "کلنجه" ، "سرداری" یا "کمرچین" و "جلیقه" است.
"کلنجه" کت مخملی است که بر روی پیراهن زنان لر پوشیده می شود و یقه و لبه های دم آستین و دور شکاف آن یراقدوزی و نواردوزی شده است.
"سرداری" که پوششی است بلند تا به پشت پا، جلوی آن بدون دکمه است با آستینی تا آرنج که اغلب از مخمل با رنگهای مشکی، سبز و قرمز تهیه می شود. دوره های آستین و دامن آن به پهنای دو تا سه انگشت یراقدوزی و نواردوزی شده است.
"کت" که نیم تنه را می پوشاند، نوار دوزی ندارد و با دکمه در جلو بسته می شود. "جلیقه " که همیشه باز است و دکمه ندارد و در قسمت جلوی آن یراقدوزی و سکه دوزی شده است.
شلوار یا به زبان محلی لرستان "شاوال" عبارت است از زیر جامه ای لیفه دار یا کمری دار به مدل شلوارهای کردی از پارچه های الوان رنگی که زیر پیراهن می پوشند.
شلوار زنان لر از لحاظ ترکیب و جنس پارچه دو قسمتی و دو رنگی است به طوری که از دمپا تا حدود بالای زانو، پارچه ساده با نقشبندی و نواردوزی شده است و قسمت بالاتر به رنگ دیگر و گلدار است.


لباس مردان لر؛ ساده و زیبا
مردان لرستانی نیز دارای پوشش ساده ای هستند که جنبه های تزئین آن کمتر است و در عرف معمول این دیار به "شال و ستره" معروف است. شلوار مردان لر به طرح و هیبت شلوارهای کردی است و پیراهن آنان با برش ساده و اغلب به رنگ سفید و گاه رنگی است.
پیراهن مردان لر که در گویش محلی به آن "جومه" یا "کراس" می گویند دارای آستین های بلند و یقه گرد بوده و از جنس کرباس و به رنگ سفید تهیه می شد.
"شال" پارچه بلند و سفیدی است به عرض 90-60 سانتی متر و به طول 9-6 متر از جنس چلوار که آنرا چند دور به کمر می پیچانند و علاوه بر آن در مواقع ضروری از آن به عنوان کفن، پیچاندن محل زخم یا طناب استفاده می کردند.
"ستره" قبای مخصوصی است که اندازه آن تا زیر زانو بوده و بیشتر در مواقع رسمی از آن استفاده می شود و از قدیمی ترین انواع پوشاک در ایران است که در طرح های گلدار و شاد برای مراسم شادی و جشن و در طرحهای ساده با رنگهای کم مایه در انجام مراسم تشریفاتی و عزا به کار می آید.
کلاه و گیوه دست ساز مردان لر
"کلاه نمدی" و "گیوه" نیز از خصوصیات ویژه لباس مردان لر است. کلاه نمدی کلاه مدور بدون لبه ای است که از نمد ساخته شده است و "گیوه" نوعی کفش دست ساز محلی است که کف آن چرم و یا پلاستیک ضخیم ومحکمی است که رویه آن به صورت نخ تابیده بافته می شود.



"کپنک" یا "فرجی" و همچنین "چوغا" از دیگر لباس های اصیل لر زبانان است.
"کپنک" یک نوع قبای نمدی پشمی محکم است که معمولا مورد استفاده چوپانان می باشد و در مواقع جنگ از آن به عنوان لباس رزم استفاده می شود زیرا ترکیب بسیار فشرده ای در ساخت آن بکار رفته است.
"چوغا" نیز نوعی بالاپوش مردانه است که بیشتر در منطقه بختیاری لرستان و چهارمحال و بختیاری مورد استفاده قرار گرفته و جنس آن از پشم گوسفند بوده و توسط زنان بختیاری بافته می شود.

[Number One]

تصاویرپوشش زنان لر

http://www2.irna.ir/occasion/turismo-en-iran/descubra-Iran/Paisajes-humanos/golestan_files/Nomada-a-caballo.jpg

http://fardanews.com/files/fa/news/1386/8/29/6877_512.jpg


http://www.lorestanmiras.org/Web_Gallery/albums/userpics/normal_%D8%A8%D8%AE%D8%B4-%D9%BE%D9%88%D8%B4%D8%A7%DA%A9--%D9%85%D9%88%D8%B2%D9%87-%D9%85%D8%B1%D8%AF%D9%85-%D8%B4%D9%86%D8%A7%D8%B3%D9%8A.jpg

[Number One]

پوشش زنان ایرانی در دوران ایلام و ماد و هخامنشی و اشکانی و ساسانی و صفویه !



http://shadfun.com/wp-content/uploads/2011/01/%d8%b2%d9%86%d8%a7%d9%86-%d8%a7%db%8c%d8%b1%d8%a7%d9%86%db%8c-%d8%af%d9%88%d8%b1%d8%a7%d9%86-%d9%87%d8%ae%d8%a7%d9%85%d9%86%d8%b4%db%8c.jpg




http://shadfun.com/wp-content/uploads/2011/01/%d8%b2%d9%86%d8%a7%d9%86-%d8%a7%db%8c%d8%b1%d8%a7%d9%86%db%8c-%d8%af%d9%88%d8%b1%d8%a7%d9%86-%d9%85%d8%a7%d8%af.jpg



http://shadfun.com/wp-content/uploads/2011/01/%d8%b2%d9%86%d8%a7%d9%86-%d8%af%d8%b1-%d8%af%d9%88%d8%b1%d8%a7%d9%86-%d8%a7%db%8c%d9%84%d8%a7%d9%85%db%8c%d8%a7%d9%86.j pg



http://shadfun.com/wp-content/uploads/2011/01/%d8%b2%d9%86%d8%a7%d9%86-%d8%a7%db%8c%d8%b1%d8%a7%d9%86%db%8c-2-%d9%87%d8%b2%d8%a7%d8%b1-%d8%b3%d8%a7%d9%84-%d9%82%d8%a8%d9%84-%d8%a7%d8%b2-%d9%85%db%8c%d9%84%d8%a7%d8%af.jpg


http://shadfun.com/wp-content/uploads/2011/01/%d8%b2%d9%86%d8%a7%d9%86-%d8%a7%db%8c%d8%b1%d8%a7%d9%86%db%8c-%d8%af%d8%b1-%d8%af%d8%b1%d9%88%d8%a7%d9%86-%d9%85%d8%a7%d8%af.jpg





در ادامه...........




سیر پوشش زنان ایرانی



دوره هاي ايران باستان شامل دوره مادها-دوره پارسيان(هخامنشيان)-دوره پارت ها(اشكانيان)-دوره ساسانيان – و بعد از اسلام كه شامل دوره استيلاي مغول، دوره صفويه، دوره زنديه و افشار ،دوره قاجاريه و دوره پهلوي و جمهوری اسلامی است

زنان ماد

در ميان تنوع وسيع اقوام ايراني دو قوم ماد و پارس نام و نشان پر رنگي دارند چون توانستند قدرت و پادشاهي خود را گسترش دهند. مادها و پارس ها چنان قرابت و نزديكي با هم داشتند كه گاه تمايز بين آنها مشكل مي گردد.همين موضوع بر تحقيقات پژوهشگران در تفكيك پوشاك آنها تاثير گذاشته است. آنچه مسلم است لباس مادها طرح و دوختي ساده داشته كه بعضي از پژوهشگران اين ظاهر ساده و كم چين و چروك را به علت استفتده از چرم براي لباس ميدانند و بعضي ديگر به دليل شرايط آب و هوايي سرد و كوهستاني مي دانند ولي تشابه لباس مردان و بانوان مادي بسيار زياد بوده است. در برخي حجاريها مي توان از پيراهن هاي بلند و آستين كوتاه نام برد كه دامن ريشه دار بوده. بعضي از نقش ديگر دو زن را پيراهن بلند تا پشت پا نشان مي دهد كه سر اندازي چادر مانندكه كوتاه بود به سر داشته و نمونه ديگري كه نشان مي دهد بانوان مادي جامه هاي بلند چين دار با آستين هاي گشاد مي پوشيده اند.

زنان در دوره تيموريان

از دوره تيموريان كم كم سبك مغولي كاسته شد و سبك هاي ايراني جاي آن را گرفت . تن پوش هاي تنگ و چسبان جاي رداهاي گشاد پيشين را گرفتند . قباي رويي اغلب سرار باز مي ماند و بلندي پيراهن زيرين نمايان بود .(كمر بند دوباره رواج يافت و عمامه جاي كلاه سلجوقي را گرفت ) پيراهن ها آستين بلند بود و تن پوش هاي رويي آستين كوتاه يا بي آستين بود . دستارهاي زنانه نيزدر اين دوره ساده بود و گاه از پشت سر آويزان مي شد . زنان در بيرون خانه چادر سفيد بر سر داشتند كه صورتشان را در پشت توري سياهي بافته شده از موي اسب (پيچه)مخفي بود.نوع ديگر روبنده نقابي كوچك و سفيد بود كه تنها دهان و چانه را مي پوشاند.


زنان در دوره اشكانيان

پس از دوران بسيار كوتاه سلوكي ها كه اندك تاثيري از فرهنگ يوناني در فرهنگ ايراني ديده مي شود دوران 470 ساله اشكاني فرا مي رسد كه به دليل دشمني ساسانيان قسمت اعظم مظاهر فرهنگ و تمدنشان از بين رفته. با توجه به مدارك كمي كه در دست است لباس زنان اشكاني عبارت بوده از پيراهن بلند و چين دار با آستين بلند و كمربندي كه بر روي لباس بسته مي شده (جنس لباس از پارچه هاي نقش دار و مزين به قلابدوزي بوده)و بر روي اين لباس پيراهن ديگري پوشيده مي شد كه بلندي كمتري داشته و يقه باز داشته است. استفاده از سر بند هاي گوناگون (شبيه عمامه) و كلاه هاي مخروطي بلند كه تور يا چادري از بالاي آن آويخته مي شد معمول بود.همچنين پارچه اي مانند شنل بر دوش خود مي آويختند.

زنان در دوره زنديه و افشار

از اواخر دوران صفويه نفوذ سبك پوشاك غربي بر پوشاك ايرانيان آغاز ميگردد كه علت آن ورود تجار و سياستمداران بيگانه بود كه با پوشاك خود در انظار عمومي و حتي دربار ميشدند. پيراهن زنانه زنديه كوتاه و بي يقه و با چاكي در جلوي سينه بود كه جواهري به آن مي آويختند , نيم تنه اي آستردار به نام ار خالق مي پوشيدند. شلوار آنها حجيم و پف دار بوده كه از نوعي دوخت به نام نقش دوزي استفاده مي كردند كه پارچه شلوار را حجيم نگه مي داشت . زنان در بيرون از خانه چادري سفيد با روبنده كه توسط قيطان بر سرو گردن نگاه داشته مي شد , به سر مي كردند .


زنان در دوره قاجار

لباس زنان ايراني تا پيش از مسافرت نا صر الدين شاه به فرنگ عبارت بود از : پيراهني كوتاه و ارخالقي از آن كوتاه تر كه براي پوشاندن بالاتنه بكار مي رفت و دامني كه تا پشت پا را مي پوشاند . سر پوش داخل منزل هم چارقدي بود كه سر و موهاي بافته شده آنان را مي پوشاند . براي بيرون از خانه چاغچوري كه زير جامع در آن بگنجد برپا و چادر سياهي بر سر و روبنده ي سفيد با قلابه جواهر كه از پشت سر آنها مي درخشيد به صورت مي زدند.


زنان در دوره ساسانيان

ساسانيان نيز مدت طولاني بر ايران حكومت كردند. لباي بانوان شامل پيراهن بلند و گشادي بوده با آستين هاي بلند يا كوتاه كه با بستن بندي زير سينه چين هاي فراواني پيدا مي كرد معمولا در انتهاي پيراهن پارچه ي پرچيني را مي افزودند و آن را از پيراهن هاي ساده و بلند پارتي مجزا مي ساخت. روي پيراهن پوششي استفاده مي شد كه از روي شانه چپ رد مي شد يا گره مي خرد در تصاوير ديگري اين پوشش از باسن به پايين آويزان است و لبه هايش دور بازوها پيچيده مي شده. گاه اين شال به عنوان سر پوش نيز استفاده مي شده است .


زنان در دوره پارسيان



زنان در دوره پهلوي

در سالهاي اوليه حكومت پهلوي پوشاك شبيه دوره قاجار بود پس از انقلاب مشروطه كه بسياري از مردان به خارج سفر كرده بودند تغييراتي در لباس مردان به سبك فرنگي به وجود آمد . بعضي از اعضا دربار كه در خارج تحصيل كرده بودند با منسوخ كردن كامل حجاب موافق بودند يكي از اين حاميان وزير قدرت مند دربار عبدالحسين تيمور تاش بود كه در جلسه كابينه در سال 1312 واردات كلاههاي زنانه از خارج از كشور را قانوني كرد سر انجام رضا شاه در مراسم فارغ التحصيلي مدرسه دولتي دانشسراي مقدماتي در 17 دي 1314 با همسر و دخترانش كه بدون حجاب بودند ظاهر شد و رسما دستور كشف حجاب را داد.

[sts92]

دختراشم خوشگل تر بودن اون زمان [bamazegi]