مسافر007
19th July 2011, 01:16 PM
آژانس فضايي آمريكا اعلام كرده است كه كاوشگر "بامداد" اكنون بايد در مدار اطراف سيارك وستا باشد.
اين ربات- ماهواره به مدت يك سال اين تكه سنگ ۵۳۰ كيلومتري را بررسي خواهد كرد و سپس به طرف 'سياره كوتوله' سرس حركت خواهد كرد.
انتظار نمي‌رفت تصاوير نزديك شدن كاوشگر بامداد به وستا جزيياتي تا اين حد از اين سيارك را نشان دهد.
اين سيارك شبيه به يك توپ فوتبال كم باد است. دليل اين شكل ظاهري، برخوردي است كه در گذشته باعث از بين رفتن قطب جنوب اين سنگ شده است.
كاوشگر بامداد، روز يكشنبه اطلاعات تازه‌اي را به زمين خواهد فرستاد كه با مطالعه آن معلوم مي‌شود هنگام گشتن در مدار وستا با اشكالي روبرو نشده است.
وستا در سال ۱۸۰۷ ميلادي كشف شد. اين سيارك چهارمين سيارك بزرگ در 'كمربند اصلي سيارك‌ها' است كه بين مريخ و مشتري وجود دارد. اندازه بزرگ آن باعث شد ابتدا وستا به عنوان يك سياره شناخته شود، اما با گذشت زمان و پس از اين كه محققان طبقه‌بندي‌هاي تازه‌اي براي اجرام آسماني تعريف كردند، وستا در گروه سيارك‌ها قرار گرفت.
سيارك‌ها، اجرام آسماني هستند كه اندازه آنها از سياره كوچكتر است و فاقد جو هستند. بيشتر سيارك‌ها در فاصله بين مدار مريخ و مشتري وعموما خارج از صفحه منظومه شمسي به دور خورشيد مي چرخند.
كاوشگر بامداد اكنون ۱۸۸ ميليون كيلومتر از سطح زمين فاصله دارد. اين كاوشگر با يك موتور يوني حركت مي‌كند و مهندسان، اين فضاپيما را در مسيري قرار داده‌اند كه نيروي جاذبه وستا آن را به خود نزديك كند.
با احتياط نزديك شدن
در ابتدا بامداد در فاصله شانزده هزار كيلومتري سيارك قرار خواهد گرفت، اما به مرور زمان اين فاصله كم مي‌شود.
دانشمندان اميدوارند بامداد بتواند تا دويست كيلومتري سطح سيارك برود، اما آنها نمي‌خواهند براي نزديك‌تر شدن به سطح وستا، موقعيت فضاپيما را به خطر بياندازند.
مطالعه سيارك‌ها به اخترشناسان كمك مي‌كند تا درباره آغاز تشكيل منظومه شمسي تحقيق كنند. گفته مي‌شود اين تكه سنگ‌هاي سرگردان بازمانده زماني است كه سياره‌ها شكل گرفته‌اند.
وستا و سرس موضوعات بسيار جالبي براي تحقيق هستند، چرا كه هر دو اجرامي چند لايه‌اند كه دماي حرارتشان افزايش يافته است.
كريس راسل، يكي از محققان اين تحقيق مي‌گويد: "ما فكر مي‌كنيم هسته وستا فلزي است و از آهن شكل گرفته است و روي آن صخره‌هايي از جنس سيليكات قرار دارد."
به گفته آقاي راسل "زماني در گذشته در اثر ضربه‌اي به جنوب اين سيارك، مقدار زيادي از اين مواد در فضا آزاد شده است و بخشي از آن به داخل جو زمين كشيده شده است. از هر بيست سنگ آسماني كه به زمين برخورد كرده است، يكي با مشخصات وستا همخواني دارد."
سرس كه قطر آن ۹۵۰ كيلومتر است بزرگترين جرم كمربند سيارك‌ها است و شايد به اندازه وستا در طول زمان تغيير نكرده است.
دانشمندان عقيده دارند زير اين سيارك آب به شكل يخ وجود دارد.
وظيفه كاوشگر بامداد در ماه‌هاي آينده نقشه برداري از سطح سيارك وستا است. اين فضاپيما دستگاه‌هايي دارد كه مي‌تواند مواد شيميايي و فراواني آنها را در سيارك‌ها تشخيص دهد. همچنين اين كاوشگر تغييرات جغرافيايي مانند پيدايش كوه‌ها و دره‌ها را در اين سيارك بررسي مي‌كند.
دانشمندان اميدوارند در نهايت بفهمند اين سيارك چطور در طول زمان به دليل برخورد يا احتمالا جريان مواد مذاب تغيير شكل داده است.
منبع: بي بي سي
اين ربات- ماهواره به مدت يك سال اين تكه سنگ ۵۳۰ كيلومتري را بررسي خواهد كرد و سپس به طرف 'سياره كوتوله' سرس حركت خواهد كرد.
انتظار نمي‌رفت تصاوير نزديك شدن كاوشگر بامداد به وستا جزيياتي تا اين حد از اين سيارك را نشان دهد.
اين سيارك شبيه به يك توپ فوتبال كم باد است. دليل اين شكل ظاهري، برخوردي است كه در گذشته باعث از بين رفتن قطب جنوب اين سنگ شده است.
كاوشگر بامداد، روز يكشنبه اطلاعات تازه‌اي را به زمين خواهد فرستاد كه با مطالعه آن معلوم مي‌شود هنگام گشتن در مدار وستا با اشكالي روبرو نشده است.
وستا در سال ۱۸۰۷ ميلادي كشف شد. اين سيارك چهارمين سيارك بزرگ در 'كمربند اصلي سيارك‌ها' است كه بين مريخ و مشتري وجود دارد. اندازه بزرگ آن باعث شد ابتدا وستا به عنوان يك سياره شناخته شود، اما با گذشت زمان و پس از اين كه محققان طبقه‌بندي‌هاي تازه‌اي براي اجرام آسماني تعريف كردند، وستا در گروه سيارك‌ها قرار گرفت.
سيارك‌ها، اجرام آسماني هستند كه اندازه آنها از سياره كوچكتر است و فاقد جو هستند. بيشتر سيارك‌ها در فاصله بين مدار مريخ و مشتري وعموما خارج از صفحه منظومه شمسي به دور خورشيد مي چرخند.
كاوشگر بامداد اكنون ۱۸۸ ميليون كيلومتر از سطح زمين فاصله دارد. اين كاوشگر با يك موتور يوني حركت مي‌كند و مهندسان، اين فضاپيما را در مسيري قرار داده‌اند كه نيروي جاذبه وستا آن را به خود نزديك كند.
با احتياط نزديك شدن
در ابتدا بامداد در فاصله شانزده هزار كيلومتري سيارك قرار خواهد گرفت، اما به مرور زمان اين فاصله كم مي‌شود.
دانشمندان اميدوارند بامداد بتواند تا دويست كيلومتري سطح سيارك برود، اما آنها نمي‌خواهند براي نزديك‌تر شدن به سطح وستا، موقعيت فضاپيما را به خطر بياندازند.
مطالعه سيارك‌ها به اخترشناسان كمك مي‌كند تا درباره آغاز تشكيل منظومه شمسي تحقيق كنند. گفته مي‌شود اين تكه سنگ‌هاي سرگردان بازمانده زماني است كه سياره‌ها شكل گرفته‌اند.
وستا و سرس موضوعات بسيار جالبي براي تحقيق هستند، چرا كه هر دو اجرامي چند لايه‌اند كه دماي حرارتشان افزايش يافته است.
كريس راسل، يكي از محققان اين تحقيق مي‌گويد: "ما فكر مي‌كنيم هسته وستا فلزي است و از آهن شكل گرفته است و روي آن صخره‌هايي از جنس سيليكات قرار دارد."
به گفته آقاي راسل "زماني در گذشته در اثر ضربه‌اي به جنوب اين سيارك، مقدار زيادي از اين مواد در فضا آزاد شده است و بخشي از آن به داخل جو زمين كشيده شده است. از هر بيست سنگ آسماني كه به زمين برخورد كرده است، يكي با مشخصات وستا همخواني دارد."
سرس كه قطر آن ۹۵۰ كيلومتر است بزرگترين جرم كمربند سيارك‌ها است و شايد به اندازه وستا در طول زمان تغيير نكرده است.
دانشمندان عقيده دارند زير اين سيارك آب به شكل يخ وجود دارد.
وظيفه كاوشگر بامداد در ماه‌هاي آينده نقشه برداري از سطح سيارك وستا است. اين فضاپيما دستگاه‌هايي دارد كه مي‌تواند مواد شيميايي و فراواني آنها را در سيارك‌ها تشخيص دهد. همچنين اين كاوشگر تغييرات جغرافيايي مانند پيدايش كوه‌ها و دره‌ها را در اين سيارك بررسي مي‌كند.
دانشمندان اميدوارند در نهايت بفهمند اين سيارك چطور در طول زمان به دليل برخورد يا احتمالا جريان مواد مذاب تغيير شكل داده است.
منبع: بي بي سي